performance

Ziel

Een reis. Langs innerlijke landschappen. Bestemming? Daar waar het diep persoonlijke raakt aan het collectieve, waar onze ziel contact zoekt met het sublieme. Selkie neemt je mee met woord en muziek op een avontuurlijke trip naar een magische binnenwereld. Laat je vervoeren in een verrassende mix van hedendaagse elektronica, opzwepende ritmes, Oosterse snaarinstrumenten en melancholisch golvende klanken op serpent.
Een immersieve ervaring waarbij spoken word eeuwenoude Soefi poëzie ontmoet.

Audiomakerij Selkie creëerde eerder de performance De fabelachtige stad waarin bijzondere ontmoetingen tussen mens en dier het vertrekpunt vormden voor een betoverende performance met bruitage, elektronica, tekst, contrabas, stem en live illustratie.

3/2/24 bij HA Concerts in Gent (premiere)
10/2/24 bij KAAP in Brugge
meer speeldata in het najaar van 2024

Ruben Nachtergaele: bruitage, electronics
Eva De Groote: stem, tekst
Berlinde Deman: serpent
Shahab Azinmehr: setar, stem
Robbe Kieckens: percussie
Elisa Demarré: outside ear

Met de steun van de Vlaamse Gemeenschap en Stad Gent / Gent Cultuur

Wensen voor de Wind

Klankcreatie voor een installatie en performance op het Reiefestival in Brugge.

Op de Burg springt een bijzondere mast in het oog, een droommast. Hij ziet er niet alleen prachtig uit, met zijn verwijzingen naar de zee. Er borrelen ook droomklanken uit op. En hij is getooid met prachtige, kleurrijke linten. Alle passanten, jong en oud, zijn het hele festival lang welkom om hun wensen aan zijn wapperende linten toe te vertrouwen. Tenslotte worden ze op zondag naar de rei aan het Concertgebouw gebracht. Daar geeft Michiel Alberts in een rituele performance aandacht aan iedere wens of droom om ze vervolgens mee te geven aan het water en de wind. Zo worden alle wensen en dromen meegevoerd naar de zee

Met Wensen voor de Wind wordt het thema geloof van het Reiefestival verbonden met de wensdromen en gebeden van Bruggelingen en passanten. De kleurrijke linten refereren aan de lakenhandel die Brugge groot maakte en zijn ook geïnspireerd door gebedsvlaggetjes die je soms in tempels vindt. De connectie met de zee verwijst naar Brugge als havenstad met de meest uiteenlopende zeemanswensen– en dromen: wensen voor een behouden vaart en een veilige terugkomst, dromen van een goede vangst of van onontdekte schatten. Maar ook wensen die universeel zijn en van alle tijden: wensen van troost en verbinding, wensen aan alle soorten godheden.

 

Concept Michiel Alberts & NARWAL (Winny Ang & Bart Verheyen) 
Droommast– en vlotbouwers Sig Beunen en Sarah Geirnaert
Performance Michiel Alberts
Muziek & soundscape Ruben Nachtergaele
Live electronics Stef Heeren

DEEG

In een nagenoeg lege wereld staan twee mannen, met een paar dingen die niet veel meer zijn dan wat ze zijn: een emmer, meel, een tak, een kruk, een tuinslang.

Apocalyptische, futuristische, ritualistische, komische, kosmische en prehistorische beelden ontstaan.

Twee mannen die van niets, iets proberen te maken.

DEEG laat de mens zien, die zijn redding vindt in creativiteit, om te overleven in de leegte.

DEEG is, na Kadrage*, een nieuwe beeldende creatie van Peter Vandemeulebroecke en Jef Van gestel op het snijvlak tussen beeldende kunst, performance en fysiek theater. De voorstelling staat of valt niet bij één bepaalde interpretatie en daagt het publiek uit. Het is caleidoscopische beeldenmachine over hoe de mens voortdurend zijn wereld probeert vorm te geven. Ook deze keer werken ze nauw samen met theatermaker Harm van Geel die de regie voor zijn rekening neemt. Ik kon opnieuw (Ik werkte reeds samen met Jef voor Kadrage en OOO) mijn lusten botvieren om een klankuniversum te creëren dat soms pompend, soms krakend en schurend en soms pure schoonheid mocht zijn.

(Het merendeel van het meel dat in de voorstelling wordt gebruikt is restproduct, niet voor menselijke consumptie bestemd.)

Concept, creatie, vormgeving en spel: Peter Vandemeulebroecke en Jef Van gestel
Regie: Harm van Geel
Spelcoaching: Lars Brinkman
Geluidsontwerp: Ruben Nachtergaele
Lichtontwerp: Elisabeth Kaldeway
Dramaturgie: Pol Eggermont
Regie-assistentie: Noah Janssen
Techniek: Janneke Donkersloot
Productie: Tuning People en Feikes Huis
In samenwerking met de Brakke Grond en c o r s o
Met steun vanDe Vlaamse Gemeenschap en Fonds Podiumkunsten

 

“Als in een ritueel proberen ze vorm te geven aan de wereld, aan zichzelf, de ene keer bezwerend, een andere keer opjagend tot heldendom. De twee worden doller en driester, mede door de zwiepende klanken. Mythische overwinningsstandbeelden maken ze van zichzelf met deeg en verfplekken, maar ook een zeer realistisch overkomend oorlogsslachtoffer, met glinsterende deeglappen als uitgerukte darmen. Een verpletterend beeld” Theaterkrant.nl

“DEEG wordt in aanpak en uitvoering steeds uitzinniger, en vooral theatraler, met wonderbaarlijke creaturen waarin enorme deeglappen de mens vervormen tot prehistorische olifanten en buitenaardse wezens. De voorstelling wordt steeds grotesker; vanuit bewegingstheater ontstaat langzaamaan pure beeldende kunst.Volkskrant

“Er zijn theatermakers die bij hun opkomst op het toneel al een gevoel van verkneukeling oproepen. Dat is zo bij Jef Van gestel en Peter Vandemeulebroecke. Er zindert onder het uitgekiende spel met vorm en beeld een wisselwerking tussen de twee figuren. Een heerlijk bizarre voorstelling.” De Groene Amsterdammer

*Kadrage werd genomineerd voor de mime / performance prijs 2022.

Drift / AARDE

In DRIFT laten vier kunstenaars (Peter Aers, Maria Lucia Cruz Correia, Gosie Vervloessem, Ruben Nachtergaele) je op vier verschillende tijdstippen in het jaar ervaren hoe zij omgaan met de gevolgen van klimaatverandering. Ieder vertrekken ze vanuit een ander natuurelement (lucht, water, vuur, aarde) en het symbolisch verwante bewustzijnsveld (denken, voelen, doen, ervaren) om zo heel uiteenlopende perspectieven op onze sterk veranderende leefomgeving te verkennen.

Ik begeleide de vierde sessie in de reeks met een focus op luisteren, stilte en helende klank. In deze sessie van Drift / Aarde maken we, door intensief te luisteren, verbinding met de natuur vlakbij in de stad, met de materie en de wezens om ons heen. Daardoor kunnen we onszelf makkelijker positioneren in dat ecosysteem en ons ertoe verhouden.

In oktober 2019 komen we met een groep luisteravonturiers samen in een zaaltje in Gent. We starten de sessie met een reset. Ik maakte een DIY-chapaka, een rammelaar gemaakt met de afgevallen bladeren van mijn kamerplant (Areca palm). Hiermee schud ik de lading van de voorbije dag weg en creëer ik ruimte voor de nieuwe ervaring die volgt. Een soort reset door rammelen dus. Ik activeer en noteer hiermee ook de fysieke ruimte rond ons: de lucht, de kamer.

Sonic meditation

Als opwarming en om ‘diep luisteren’ te activeren, vraag ik iedereen om in een cirkel te gaan liggen met het hoofd naar het centrum. We doen een geluidsmeditatie (Deep listening Sonic meditation) van componist Pauline Oliveros: AARDE: voelen / luisteren / klinken. [1

Soundwalk

We starten een stiltewandeling van 40 minuten in De Prettige Wildernis, een park vlak bij mij thuis. We hebben geen strak programma af te werken, we openen ons voor wat zich aandient. Ook al zijn dat gedachten of gepieker. Langzaam slijt het mentale weg. Onderweg sprokkelen we materialen voor de geluidsmassage straks.

klankmassage

We brengen het landschap mee naar binnen via de verzamelde takjes, aarde, stenen en bladeren. We zullen nu de materie verklanken naar het innerlijke. Ik vraag aan de deelnemers om subtiele lagen op te zoeken, om te spelen. We gaan wrijven, draaien, tonen ontdekken, dynamieken exploreren. We zoeken geen spektakel, maar eerder de finesse van de kleine prikkel. Onderzoek het materiaal, ga in interactie met je handen. De intuïtie mag het overnemen van de gestuurde actie. Klank zit dichtbij de ziel, waar taal soms een mentale barrière kan opwerpen. We duiken in de materie en laten texturen spreken. Ik vraag om aandacht en respect voor de luisterende en niet alleen voor je eigen acties. Je moet niets steeds actief zijn om iets te laten gebeuren. Pauzeren is even belangrijk als de actie zelf. De stilte. Een kwaliteit die in het Japans omschreven wordt als ‘Ma’.

Het is geweldig om volwassenen op deze manier te zien spelen en experimenteren. Waar alles het eerste half uur nog enigszins bedaard gebeurt, ontstaat er na enkele rondes een losse sfeer met ruimte voor improvisatie.

-

We besluiten dat dit een ideale manier is om vrijdagavond door te brengen met enkele geluidsavonturiers. Ik zelf ben vooral blij om te zien hoe we vanuit een kunstenpraktijk mensen kunnen zichzelf laten heruitvinden.

De dag er op zit er een kaartje in de bus:

We willen je graag bedanken met deze wilde postkaart voor de workshop van gisteren. Het luisteren naar de natuur, naar onze omgeving, naar elkaar. Daar werden we stil van. Ontroerd. Bedankt voor dat moment.

 

DRIFT is een initiatief van Kunstencentrum Vooruit, Maria Lucia Cruz Correia en Greentrack Gent, met de steun van Gent Klimaatstad en in samenwerking met Sorry not Sorry / Cultuurdienst Stad Gent.

[1] Pauline Oliveros, Deep Listening A Composer’s Sound Practice, Deep Listening Publications, p. 32: Earth: Sensing/Listening/Sounding (1992) Courtesy of The Pauline Oliveros Trust. All Rights Reserved © 2013; A Composer’s Sound Practice  Deep Listening Publications ( PoPandMoM.org)

Woud

Een wandeling.
In een bos.
Het bos wordt een woud.
Een woud met lommeringen, de geur van natte aarde, kletterende beekjes en takken die in het rond zwiepen.
En in het midden van dat alles: jij.

In de luisterschildering WOUD nemen Eva De Groote en Ruben Nachtergaele je op sleeptouw voor een zintuiglijke reis. We performden deze geluidsmeditatie op Beyond Care, een retraite/ workshop ism Beyond the Spoken en Sídhe. Dit werk werd voor het eerst online gedeeld in het onlineprogramma van kunstencentrum KAAP op 4 mei 2020. Randall Casaer maakte live tekeningen.

Voor je begint, nog enkele luistertips. Gebruik een koptelefoon om naar WOUD te luisteren. Zoek een rustig plekje waar je niet gestoord wordt. Zet de meldingen op je telefoon of computer af. Ga comfortabel zitten. Bij het begin van de track hoor je een bel. Zo kan je het soundlevel checken. De track begint daarna eerst met stille geluiden. Sluit je ogen voor een meer intense ervaring. Op het einde hoor je opnieuw een bel, zo weet je dat WOUD is afgelopen. WOUD duurt 23 minuten.

Stof en as

In april 2014 werkte ik samen met Nick SteurMichel Yang en collectief Walden aan BORDERLINE op de sprookjesachtige terreinen van La Bonne Espérance in Turnhout, op uitnodiging van Nick. We werkten, leefden en creëerden intensief op de site, zonder electriciteit. Soms samen, soms apart. Dit resulteerde een theatrale wandeling. Mijn performance in het parcours werd een geluidsritueel opgebouwd uit twee delen. Een stiltewandeling met deprivatie van geluid en een rituele performance met contactgeluid via stethoscopen. Letterlijk tracht ik tot de kern van materie door te dringen en een alchemische/artistiek ritueel. Zoals in eerder werk wil ik het luistervermogen van het publiek intensifiëren. De geschiedenis van de site laat ik resoneren in het sonore ‘nu’.

*

In juni 2018 organiseert Kunstencentrum Vooruit Openbare Werken, een festival van het stadsatelier van Vooruit. Ik werkte in een residentie in het stadsatelier verder op het basismateriaal uit 2014 en herdoop de performance tot 'Stof en as'.

Als architect en geluidskunstenaar ben ik al een leven lang gefascineerd door fysieke materie en de betekenissen die erin vervat zitten. In de luisterperformance ‘Stof&as’ ontmantel ik meticuleus artefacten waardoor hun ladingen en resonanties vrijkomen en kunnen circuleren in de ruimte. In het ontmantelen schuilt niet zozeer een destructieve kracht, maar eerder een motor voor verbinding. ‘Stof&as’ schept als een soort van hedendaags ritueel een venster voor het vormloze. Een artistieke toolkit voor bewustwording over vergankelijkheid, kwetsbaarheid en de kracht van transformatie.

Stof en as is een site-speficieke performance. Deze editie speelde ik in de Sint Annakerk in Gent. De kerk stond op dat moment te koop. Dit gaf het ritueel een extra lading mee. Hans Luyten liet met zijn magische stem het stof resoneren en hielp zo mee de transformatie te volbrengen.

*

In april 2019 speel ik Stof en as als pop-up performance in een leegstaand pand in het Gentse winkelcentrum Gent-Zuid. Deze keer in een intieme setting.Het wordt een verassende namiddag met onverwachte ontmoetingen en reacties van passanten. Gebouwen in transitie beginnen een rode draad te vormen voor Stof en As.

*

Tijdens het Brugs stadsfestival Amok in 2020 nodigt KAAP me uit om Stof en as te spelen in de Sint-Godelieveabdij op Sunday Service, de afsluiter van het festival. De afstandsregels die Covid 19 met zich meebrengt bracht me bij een electronisch versterkte versie van de oorspronkelijk akoestische performance.

 

 

 

credits Mud stories: Productie: De Warande, Theater de NWE Vorst en Stichting SoAP – i.s.m.: Natuurpunt – i.s.m. c/o, netwerk voor talentontwikkeling, ANW en Huis voor de Kunsten – foto’s: Bart Van der Moeren, Ruben Nachtergaele

credits Stof en as / openbare werken: Ruben nachtergaele: concept en performance, Hans Luyten: performance productie kunstencentrum Vooruit

credits Stof en as / Amok: Ruben Nachtergaele: concept en performance

dank aan Eva De Groote en Elias Vervecken voor advies, Hans Luyten voor het helende stemwerk, Marie Rose voor het beschikbaar maken van de de prachtige Sint Anna Kerk. Foto’s door Marieke Maris, Ruben Nachtergaele en Gustaaf de Meersman.

 

Liv Laveyne schreef in de Morgen haar ervaringen bij Borderline: 'De kracht van natuur en cultuur verenigd in locatieproject ‘Borderline’
Menselijke cocons verrijzen in stenen ruïne'

"In een troepje van dertig man betreden we La Bonne Espérance. Sommigen krijgen een steen, anderen een touw in de hand. Elk heeft zijn parcours. Een hoofdtelefoon houdt aanvankelijk alle geluid van buitenaf tegen, we horen enkel nog het ritme van onze ademhaling. Tussen de ruïnes passeren we een mensenlichaam in een cocon, worden we een oude oven binnengeleid waar we met een stethoscoop met kunstenaar Ruben Nachtergaele het vermalen van steengruis aanhoren in een collectief en tegelijk hoogst individueel ritueel. Tussen de oude verweerde transportbruggen takelt Collectief Walden een ontwortelde berkenboom met menselijke kracht omhoog. De boom zweeft in het ijle en brengt onze realiteitszin in verwarring. Borderline veruitwendigt het inwendige van deze plek. Is de ruïne symbool van destructie dan neemt cultuur hier opnieuw subtiel vorm aan. Komt geschiedenis terug tot leven, wordt het stof letterlijk ervanaf geblazen. Het harde labeur van de vroegere arbeiders wordt geabstraheerd tot een dansperformance van Michel Yang: moe van het versleuren zijgt ze neer tot ze één wordt met de stenen. In een labyrint van wat ooit oude fabrieksmuren waren en nu tot tunnels van vleermuizenpoep zijn verworden, spant Nick Steur witte touwen tot we ons in een reusachtig spinnenweb gevangen weten. Nietige wezens zijn we in deze immense natuur. Je zwalpt tussen Apocalyps en het geruststellende besef dat als ons ras uitsterft, de natuur het weer overneemt.

Was land-art een vergeten ding, dan gaan deze jonge kunstenaars ermee aan de slag. Met een hernieuwd respect en een bijzondere sensitiviteit. Zonder woorden, zonder elektriciteit is Borderline zen die opnieuw zin geeft. “

 

 

De Fabelachtige stad

In Keltische en andere natuurtradities gaat men ervan uit dat dieren niet zomaar op je pad komen. Ze kunnen ook brengers van boodschappen zijn en zitten vol symboliek. Sommige dieren worden bijvoorbeeld in verband gebracht met water en reiniging. Als je een kikker treft, zijn er misschien dingen in je leven die om reiniging of schoonmaak vragen. Het hert staat dan weer symbool voor een terugkeer naar de wildernis. Misschien heb je zelf wel een verlangen naar meer wildheid in je leven.

De relatie van de mens tot de natuur en onze plaats in dat systeem van biodiversiteit duikt regelmatig op in mijn werk. In Drift luisterde ik samen met het publiek naar een ecosysteem, om daarna een geluidsmassage te geven met gevonden voorwerpen uit die biotoop. In De fabelachtige stad duiken we met volle overgave op een speelse manier in de ziel van een dier om het een stem te geven en ons toe te laten spreken.

-

De fabelachtige stad is een project in twee onderdelen: een podcast en een performance.

Voor de podcast gingen we praten met zes Bruggelingen over hun bijzondere ontmoeting met een dier. Terug in onze studio werden we achtereenvolgens een hert, een kikker, een kauw, een hommel, een vos en een papegaai. Zo brachten we dier en mens samen in een gemeenschappelijke biotoop. 

Samen met Kaap maakten we voor het Brugse stadsfestival Amok een route door het centrum. Randall Casaer creëerde een reeks keramieken beeldjes die geplaats werden in lege nissen in de Brugse binnenstad.

 

In de live performance nemen de dieren het heft volledig in handen. het resultaat is een ongewone voorstelling met Anneleen Boehme op contrabas en stem, Eva De Groote als verteller, Randall Casaer als live-tekenaar en Ruben Nachtergaele op electronics en bruitage.

We speelden de première in het Concertgebouw Brugge op 20 juni 2021.

 

 

 

De fabelachtige stad is een concept van Ruben Nachtergaele en Eva De Groote
Randall Casaer: tekeningen, live tekeningen en stem
Anneleen Boehme: contrabas en stem
Eva De Groote: stem
Ruben Nachtergaele: electronics, bruitage.
Elisa Demarré: dramaturgie
Creatieopdracht: Concertgebouw Brugge
productie; kunstencentrum KAAP

"Prachtig gecomponeerd gedicht en soundscape" Vink, de podcastgids van Nederland

De fabelachtige stad werd getipt als te ontdekken podcast bij Podcastcollectief Luyster

De gezanten van het nat (Heralds of Rain) won op het HearSay International Audio Art Festival in Ierland in de categorie: HearSay FearLess Award 2021 – Fictional or Factual Audio that tears up the unwritten rule book on treatment, sound design, content, edit, or form to simply demand to be listened to on its own terms

De fabelachtige stad werd getipt op het Oorzaken festival 2021 in Amsterdam in de Persoonlijke Podcast Service

De gezanten van het nat (Heralds of Rain) werd gepresenteerd op Banguoja Audio Festival in Litouwen, op 24 en 25 augustus 2021

De gezanten van het nat (Heralds of Rain) werd finalist op het Third Coast International Audio Festival in Chicago

Oracle @ Kunst & Zwalm

voice practice – performance

BOEM vzw organiseert sinds 1997 Kunst & Zwalm, een tweejaarlijks kunst-event in Zwalm en omgeving. Het project nodigt kunstenaars uit om een nieuw in situ werk te maken of interventies uit te voeren in het landschap en bij de bewoners.

Kunst & Zwalm 2019 vindt plaats van zaterdag 31 augustus tot en met zondag 15 september.

Voor deze editie werkt BOEM samen met de Brusselse organisatie nadine vzw en nodigt zowel lokale en Brusselse kunstenaars uit om samen om een nieuw landschap te verbeelden. Loes Jacobs van nadine vzw is de curator van deze editie.

Het parcours van Kunst & Zwalm vormt een vrij canvas voor de deelnemende kunstenaars. Ze worden uitgenodigd om in het landschap te ‘wanderen’, of rondzwerven, verdwalen, afdwalen (zowel fysiek als mentaal), flaneren, etc. ‘Wandering’ kan in deze context gezien worden als een werkmethode, i.e. collectief de tijd nemen om de streek te verkennen, het verleden ervan te achterhalen en op zoek te gaan naar specifieke plaatsen waar nog ruimte voor interpretatie of ambiguïteit is.
Het landschap van de Zwalmstreek fungeert als een tijdelijke kunstenaarsstudio waarin diverse kunstdisciplines zullen samenkomen en met elkaar en het publiek in dialoog gaan.

Oracle is een body-voice improvisatie-praktijk, gecreëerd door Caroline Daish (Brussel), Justine Maxelon (Brussel) en Michel Yang (Brussel). De uitvoerders communiceren met hun omgeving aan de hand van geluids- en bewegingscomposities die de grenzen tussen individuele emotionele expressies en gedeelde openbare ruimte aftasten. Voor Kunst&Zwalm transformeren ze het idee van de statische sculptuur naar een fysieke ontmoeting tussen mensen die Oracle uitvoeren.

Samen met een aantal ander kunstenaars stapten we in de ‘voice practice’ van Oracle en gingen we de dialoog aan met het landschap, elkaar, ons interieur en exterieur. Het was voor mij een intense ervaring om inuïtief te performen met stem en in te tunen op emoties, energieën, natuur en mijn medemens.

photos by Rasa Alksnyte

Splash

[NL]

Sound design voor performance met 40 participanten in een zwembad.

De zwemmer die onverstoord baantjes trekt, de atleet die traint om zijn vlinderslag-record te breken, de jongeren die elkaar kopje onder duwen, het kind dat niet van de springplank durft, de peuters van het watergewenningsklasje, of de senioren in de aquagym, etc… Samen maken zij het zwembad tot wat het is.

Voor SPLASH! laten Myriam Van Imschoot en Christine De Smedt zich inspireren door het zwembad als publieke ruimte met zijn diverse gebruikers in de glansrol. Vanaf de zijkant slaat het publiek het reilen en zeilen gade. Openbaarheid en intimiteit raken elkaar.

De regie van SPLASH! is in handen van Myriam Van Imschoot en Christine De Smedt, beiden beslagen in artistieke projecten met niet-profesionele deelnemers. In hun werk merk je altijd een warme blik op collectieve en alledaagse processen.

SPLASH! wordt gemaakt in het kader van Kortrijk Europese Hoofdstad 2018 en gunt je een kans om het Mimosazwembad in volle glorie te zien voordat het zwembad de deuren dichttrekt.

Deze locatievoorstelling is wat mij betreft een eigenaardige parel. Ook mijn geluidsontwerp is absurdistisch met een mengeling van displaced field recordings en droney electronica op surround sound, live gespeeld op ableton.

 

[ENG]

The swimmer swimming his lengths like a metronome, the athlete who is training to break his own butterfly stroke record, loitering teens pushing one another under the water, the child afraid of jumping off the springboard, the toddlers in the paddling pool, the elderly in the aquagym, etc.

In Splash! Myriam and Christine find inspiration in the swimming pool as a public space. The water plays the antagonist role in this play where the protagonists are the pool and its many users. From the side the public follows what’s going on. In Splash! publicity and intimacy come together.

Splash! is directed by Myriam Van Imschoot and Christine De Smedt, both experienced in working with non-professional participants in their artistic projects. Their work reflects their warm gaze on daily and collective processes.

 

Artistieke leiding en regie: Myriam Van Imschoot, Christine De Smedt
Creatie in samenwerking met: Keren Kraizer, Louis Nam Le Van Ho, Elli Vassalou, Liza Baliasnaja
Performance: Francine Casaert, Tom Demesmaeker, Patrick en Fiona Rademan, Lode en Lou Steenhoudt, Lieven Coene, Lennert Deleu, Hilde Damman, Thomas Birzan, Charlotte Vanfleteren, Christa Viaene, Rika Delombaerde, Mies, Sien en Piet Vandersteene, Federico Vladimir Strate Pezdirc , Seble Hooge, Christal Reynard, Lili en Rossen Chichkova, Helena Gryspeerdt, de zwemmers van BOAS Jarich en Chantal Vandenberghe, de duikers van Koninklijke Duikersklub Kortrijk Emilie Maebe, Laurent Libeert, Tom Laperre, De Watertrappers Ingrid Baert, Karine Breams, Mario Vanluchene, Jeannique Dezitter, Chantal Duck met de KZK zwemmers Maegen Verhelle, Guillemyn Lucas, Thibaut Debooser, Thijs Meulemans, Axel Heyerick, Jonas Samijn, Marie – Julie Parmentier, Anice Remmery, Edith Mattens, Henri Devoldere, Annabel Christiaens, Xander Vaernewijck, Marit en Matthijs Cockelaere, Jens Heyerick, Lore Vandromme en Florence Vandendorpe
Geluidsontwerp: Ruben Nachtergaele
Productieleiding: Isabelle Vander Stockt
Licht en techniek: Bram Coeman, Brecht Vandenbroucke en Joost Man
Ontwikkeld in: Co-laBo kunstencentrum BUDA
Productie: kunstencentrum BUDA (Kortrijk)
In samenwerking met: stad Kortrijk (dep. Sport en dep. Cultuur)
Met de steun van: stad Kortrijk, de Vlaamse Gemeenschap, provincie West-Vlaanderen
Dank aan de vrijwillige medewerking van de Gentse zwemmers bij de voorbereiding: Stocké Annick, Roelandt Christine , Adelheid en Floris De Hertogh, Stijn De Pau, Ellen Maes, Jos Deraedt, Mieke Smalle, Ina Bliki, Ghita Kockaerts, Els Cottyn, Kurt Lefevre, Leentje Goemaere, Leonie Rijpkema, Marleen Schoenmaeckers, Anne Van Orshoven, Reinout Dewulf, Minke Labarque, Nathalie Dejonghe, Myriam Decroos, Katrien Masson, Clelia Orsini, Silvia Pezzarossi, Lieve D’hondt, Floor Smessaert, Stijn Vandousselaere, Sam Janssens, Geert Thomas, David Compernolle, Nathalie Van Osselaer, Željko Blaće, Wu – Lung Lu, Pablo Esbert Lilienfeld.
Dank aan de vrijwillige medewerking van de Brusselse zwemmers bij de voorbereiding: Maurane Zytka, Nikolaus Gansterer, Khadija von Zinnenburg Carrol, Lieve Demin, Marijke Van Meulder, Stéphanie Auberville , Pieter Van Bogaert, Rosslyn Wythes , Ann Clicteur, Marion Margueritte Denné, Claire Huber, Bob Van Wambeke, Donna Sillan, Mia Vaerman, Ondine Cloez, Theodore Livesey, Delphine Mertens, Petra Van Dijck, Francine Casaert, Aron Wouters, Arno Boey.
Met speciale dank aan: Francine Casaert, Henri Deleu, Željko Blaće, Barbara Raes, Arno Boey, Marcus Bergner, Nadine Van Imschoot, Sarah Desmedt, les ballets C de la B, Arthur Clarysse, Liesbeth Vangheluwe, Jari Fadeux, Roos Desmet, Chantal Duck, Dries Christiaens, Karine Breams, Stéphane de Geest, Luc Depreitere, Wim Lazou, Dirk David, Geert Coupé, Hannah Cantineau, Jean – Luc Servais en Zwembad Centrum Brussel, Campo, P.A.R.T.S., Kaaitheater, Van Eyck zwembad.

Des paradis

Composition for a dance piece by Kevin Jean / Ève Magot

” Après l’exploration des rapports gravitaires induits par la suspension, le trio Des Paradis signe un retour à terre. D’une enfance à la Réunion, les origines insulaires de Kevin Jean le conduisent vers des problématiques spatiales, environnementales, relationnelles, comportementales : un individu agit-il différemment selon la taille et la nature de l’espace qui l’entoure ? Peut-il coexister avec d’autres sur des territoires exigus, limités ou au contraire largement ouverts ? À partir d’un dispositif contraignant, évolutif et incertain, les interprètes révèlent la force d’un environnement qui forme, déforme, transforme. Face à lui, la liberté de mouvements déjoue le conditionnement extérieur et offre des résolutions corporelles pour l’accepter, le déjouer, le modifier, l’adapter. Cette emprise réciproque et modulable questionne finalement la capacité de chacun à s’approprier un territoire pour en faire son paradis, sans fantasmes ni préalables. En parallèle à ce spectacle, Kevin Jean travaille sur le projet Des autres paradis, où il invite un groupe d’amateurs à traverser la matière chorégraphique.”

The creation period was a deep exploration on how we can co-exist. Kevin provided me the space to create an aural universe where the dancers could find inspiration, triggers, freedom and guidance at the same time. It is based upon long talks about spatiality, memories, connotations, physical boundaries, habitats, ..  In the second part of the show there is no sound but the acoustics of the dancers. Their feet, breathing, clothing, ..  In the third part I created a track with very subtle sounds, nearly hearable, mixed with the acoustic sound by the dancers. It works very much on the subliminal level and can create very strong physical reactions in hearing. I started working on the concept of ‘silence’ on in the project ‘Borderline’. Listening, non-sound, is as importance in my practice as created sound.

In the composition I used a lot of field recordings. Most of them I did myself. A big thanks to Geoff Sample who kindly let me use his recording of the great snipe lek.

In this project I could fully explore the possibilities of creating electro-organic sounds with Native Instruments ‘reaktor’, a great tool for freestyle audio sketching. I toured with the piece and mixed the tracks live. This gave me also the possibility to experiment with the possibilties of using multichannel sound distribution and placing speakers in odd places to create ‘live reverb effects’. I started to use this technique in ‘For your ears only’.

 

In october 2016, Festival Plastique Danse Flore invited Kevin Jean to make an outside version of Des Paradis.

The new setting intensified the hypersensitivity aspect of the piece. Soundwise, I tried to let the universe (sound-space) that I created interact with the physical environment. In fact, it became some kind of augmented reality. Especially in the third part of the show, live mixing the delicate, almost inhearable sounds was an unforgettable experience. Listening to the sounds of the surroundings (wind, trees, birds, planes) while mixing simultaneously into the very same natural sound environment is a pure delight for me as a sound artist and human being.

Working and sharing space and time with Kevin, Sebastien and Laurie in this very specific setting – the gardens of  ‘le Pottager du roi’ in Versailles – was again a pleasure. The festival hosted several great performances, all of them outside in the gardens. It is run mostly by volunteers. I’m very happy and thankful to be part of it!

 

 

Création : Kevin Jean | Interprétation : Kevin Jean, Bastien Lefèvre, Laurie Giordano | Regard exterieur : Clémence Coconnier, Julie Nioche, Nina Santes | Création lumière : Sylvie GarotConception : Kevin Jean / Création et interprétation : Laurie Giordano, Kevin Jean, Bastien Lefèvre / Regard extérieur : Clémence Coconnier, Julie Nioche, Nina Santes / Création lumière : Sylvie Garot / Création sonore : Ruben Nachtergaele / Costumière : Valentine Solé

Production : Le Manège de Reims – Scène nationale et La Fronde | Coproduction : L’échangeur – CDC Picardie, Atelier de Paris – Carolyn Carlson – CDC | Avec le soutien de l’Espace Périphérique de La Villette

Kevin Jean est en résidence longue à L’échangeur – CDC Picardie depuis 2012

Kevin Jean est soutenu par L’échangeur – CDC Picardie et le Manège de Reims – scène nationale dans le cadre de KCISS (la Coopération Interrégionale Stimulante et Solidaire)

performance @ ‘House of Eutopia

I played a live set with field recordings, electronics and acoustic guitar on the opening of the impressive ‘House of Eutopia’  exposition in Utrecht (N). I tried to establish a realtime composition, with music and field recordings I made  from “the graveyard”. The graveyard is the result of one year collaboration with Filip Berte on ‘House of Eutopia’; an ensemble of four short-movies and eight sonic lightboxes.

clean room / Juan Dominguez

On 25.06.13, I played some kind of cameo in ‘clean room’, a performance/experience by Juan Dominguez in Vooruit.

Here are my ‘lines’:

” As a sound artist and a father of three children (daughters), at this point of my life, I am overwhelmed by the multiplicity of things, and more specific: sound and noise. For 10 years, I have been producing music and sound,. Also, I’m a dedicated listener: I make field recordings. I experienced the fact that the multitude can be a problem. For instance to isolate one event or to have a focus on one person during a conversation can be very difficult.I wanted to investigate that phenomenon: multilayering of sound and to find out if it could be a possibility rather than an conflict. I wanted to find out that if I could congest even more the whole collection of sounds that I have in my memory and on my hard disk; maybe a new valuable experience could arise.As Matthieu mentioned, 100 years ago Russolo wrote his manifesto“the art of noise”. Being a futurist, he was interested in the new sound of the industrializing society. At the very same time, Vooruit, since its origin, has been part of big social evolutions. It has been a home for social engagement. I searched for the very early sound events; for example a record of a speech by Edward Anseele, a father of socialist movement in Belgium. I wanted to investigate the way in which the social engagement changed: now it is more about ecology/economy while before it was more focused on socialist concern to liberate workers and preserve social rights. There is a big evolution in this sense and that was my focus to collect sound. The battle for social rights is still an issue , even while in this area of the world, we’re on the maximum of what could be achieved. At this very moment, in this house of Vooruit there’s a reconversion going on.. But today there are also new global issues concerning ecology, the transition towards a green economy etc. And in fact it’s quite complex and interesting because the issues are connected.I have been diving into archives of debates, speeches, activist performers like the Yes men. Working within this Vooruit 100 context, I was really touched by the amount of hours of speeches that passed here… I was listening for about a whole month to these recordings. (At first there were speeches on LP’s that they used to play in the cinema, during silent movies; then there are movies and more recently recording of debates that are happening here in the arts center. The biggest part of the archive is after the 90S and most of it is available in the internet.)Concretely I created a multichannel composition that switches between two extreme situations: a solo- recording and a multi layer compression of simultaneous sounds. And in between, I explored different gradations and transitions. For example if you have 3 people talking it is possible to follow but with 100 people the sound becomes abstract, there is an abstraction of sound and content, it changed texture, it becomes more like an abstract sound surface without content.

 

I am also an architect and I am interested in how sound is telling something about the environment. The urban context, the physical, spatial presence in field recordings was tempting to work with. I would like to mix speech with field recording of a city but for Vooruit I focused on speeches. For Vooruit 100 I put this interest a bit aside. For example I recorded the performance of Gaetan Bulourde with the white cardboards (manifesting for nothing) and it fits in the context of this installation. If I would layer different environmental sounds, it would have been different, it would work more with the imagination of the people and this could be a next step for the installation.

This multi layering can be considered as pollution. In a way, by making the problem (the congestion) bigger maybe it becomes something else, something new. (A similar concept has been introduced by Rem Koolhaas introduced in Euralille.) Ideally, after visiting the installation, the awareness of surroundings is different and possibly more valuable than before. The aim is to encourage some kind of ‘sustainable listening’. For me it works on your sensitivity: experiencing this can change your perception, hopefully making it sharper.

But I’m aware that it will be completely different to deal with this problematics in reality. In the Domzaal, I can create my own conditions but of course in reality it is completely different, you cannot create and control your own conditions. For instance in the project of the terrace that they are building here in Vooruit, I don’t know if you have seen it, it is right next to the cafe, they are also dealing with this problem but in a different way. The reality here is that you’re in the middle of a city, right next to a busy traffic axis. This means a big amount noise at daytime. And in the evening, maybe you don’t want the sound from the terrace disturbing the quiet late night city.. So we have here a some kind of sound incompatibility. Well Geert, you’re the architect in charge of the project, maybe you can explain it better than me..”

concept & regie: Juan Dominguez / in samenwerking met: María Jerez, Sara Manente, Alice Chauchat / productieleiding: Christian Modersbach / productie: Juan Dominguez / coproductie: Hauptstadtkulturfonds Berlin, BUDA Arts Centre Kortrijk / in opdracht van Tanz im August und Sommer.bar

C.A.P.E. kit

C.a.p.e is een korte performance die je, dankzij de nieuwste ontwikkelingen in omni-directionele cinema, midden in het gefilmde beeld zet en je erin laat rondwandelen. De bezoeker, uitgerust met videobril, trackers, hoofdtelefoon en rugzakcomputer, maakt een immersieve uitstap die hem radicaal weghaalt uit de realiteit en hem in geen tijd transporteert naar een ander oord of belevenis

CREW is een Brussels gezelschap met een lange ervaring in de creatie van experimentele, performatieve producties met immersieve technologie. Bezoekers (immersanten) worden uitgerust met video-brillen, trackers, miniatuur camera, hoofdtelefoon, rugzak en laptop. Videobeelden afkomstig van de hoofd-camera’s, van live streams of van vooraf opgenomen omni-directionele beelden worden gemultiplexed. Onder begeleiding van een assistent worden de immersanten dan geteleporteerd van het ‘hier en nu’, naar het ‘noch hier noch nu’of naar het ‘hier maar niet nu’. Goed getimede audio feedback en tactiele interventies versterken nog het gevoel van immersie en verrijken de ervaring van de immersant.

Het experimentele werk van CREW exploreert het potentieel van de omni-directionele (360°) video. Dit nieuwe medium heeft een uitzonderlijke impact, waarvan de creatieve mogelijkheden nog volop moeten worden onderzocht. De creaties van CREW zijn telkens nieuwe ontdekkingen over hoe immersieve technologie kan gebruikt worden om boeiende nieuwe vormen van live ervaringen te ontwikkelen.De dramaturgische strategieën die door CREW worden ontwikkeld voor performances en installaties, creëren bij de bezoekers alvast een nooit geziene graad van betrokkenheid en intimiteit.”

 

Ik werk hier met twee layers: muziek en ‘geluid’ (foley + SFX). Ze overlappen elkaar eerder dan ze te onderscheiden zijn. Want uiteraard is muziek ook geluid. En in de montage van verschillende ‘geluiden’ komt muzikaliteit van pas: ritme, frequentie, harmonie, modulatie. De muziek construeert de innerlijke verbeeldingswereld van het hoofdpersonage (een klein meisje). Ze maakt deel uit van de dramaturgie via gradaties van emotie, sfeer, intensiteit, dynamiek. De bruitages en SFX brengen de omgevingen, bewoners en texturen tot leven. Ze begeleiden de actie en het parcours dat de immersant fysiek en mentaal aflegt. Zo werkt de audio samen met het beeld in de totaalervaring die de immersant helemaal onderdompelt in de nu-ervaring. Ik probeerde zowel met muziek als SFX de verbeelding te triggeren zonder ze compleet hermetisch in te vullen en dicht te plamuren.

credits   C.A.P.E KIT

Chantalla Pleiter, concept& regie
Koen Goossens,performance technologie
Michael Yallop, stagiair technologie
Ruben Nachtergaele, sound design
Vicky Vermoezen, productieleiding
C.A.P.E KIT komt tot stand met de steun van STORMOPKOMST.

credits CREW

Eric Joris, artistiek directeur
Vincent Jacobs, technologische leiding
Vicky Vermoezen, productie en zakelijke leiding
Hilde Teuchies, algemene leiding

Pierrot Lunaire

For a concert of Arnold Schönbergs Pierrot Lunaire, Hendrik Leper and Elias Heuninck developed a visual concept. I helped them out since they needed a Pierrot - face to capture.

 

Music: Warped Time Ensemble: Claudia Ibarra (viool/altviool), Lukas Huisman (piano), Eline Duerinck (cello), Anna Pardo (zang), Annelies Heyvaert (dwarsfluit/piccolo), Sabine Schmitz (klarinet/basklarinet), Benjamin Glorieux (dirigent), Video: Hendrik Leper, Elias Heuninck, Ruben Nachtergaele Production: School Of Arts, KASK

Valies

Elektro-akoestische compositie en geluidsontwerp voor performance van Naomi Kerckhove. In Valies (Koffer) verkenden we het grensgebied van strip, design, muziek en film. Waar de vorige voorstelling, White Out, een schetsboek activeerde in een driedimensionale wereld van textiel, baant Valies zich een weg door het konijnenhol van de animatiefilm. Zoals voorbijgangers op straat of in stations soms lijken op te lossen in hun omgeving, zo gaan ook de personages in Valies op in de filmwereld om hen heen. Maar tegelijkertijd manipuleren ze hun omgeving op een directe en fysieke manier door middel van intelligent textiel en interactieve sensoren.

We probeerden de mogelijkheden van draadloze sensoren te verkennen en te onderzoeken en hoe ze op het podium te gebruiken voor het regelen van beeld en geluid. We gebruikten Xbee's en een softwareomgeving gemaakt door Marije Baalman van sensestage. Ik gebruikte Max MSP en max for live om mijn geluiden interactief te maken. Veel dank gaat uit naar Elias Heuninck als geduldige max-leraar & probleemoplosser.

 

[ENG]

Electro acoustic composition and sound design for performance. In Valies (Suitcase) we explored the border region of comic strip, design, music and film. Whereas the previous production, White Out, activated a sketchbook in a three-dimensional world of textile, Valies burrows its way down the rabbit hole of animation film. Just as passers-by on the street or in stations sometimes seem to dissolve in their surroundings, so too the characters in Valies are swallowed up in the cinematic world around them. But at the same time they manipulate their environment in a direct and physical way by means of intelligent textiles and interactive sensors. By means of everyday signs and symbols like clothing and commonplace utility objects, your imagination gradually takes wing. You disentangle a patchwork of impressions and stories by following a thread which inevitably leads back to you.

We tried to explore & research the possibilities of wireless sensors and how to use them on stage for controlling image and sound. We used Xbee’s and a software environment created by Marije Baalman fom sensestage. I used Max MSP and max for live to make my sounds interactive. Many thanks goes to Elias Heuninck as a patient max-teacher & problem solver.

Creation, design and performance: Naomi Kerkhove – Design and performance: Sarah Geirnaert – Performance: Ilse De Koe – Music and sound: Ruben Nachtergaele – Cinematography: Koenraad Deblauwe – Programming: Elias Heuninck –Electronics & sensors: Ben Schockaert – Costumes: Claudine Grinwis –Dramaturgical advice: Simon Allemeersch – Lightning: Peter De Goy – Production support: Diede Van Velk – Production: wpZimmer/Antwerpen – Coproduction: Buda/Kortrijk, Vooruit/Gent – With the support of: Timelab/Gent, Campus TIO3 en Cultuurcentrum De Brouwerij/Ronse – With thanks to: Kurt Van Houtte, Tom Vanderborght, Wendy Van Wynsberge, Marije Baalman, Vincent Jacobs, Noëmie Raquet, Marc Maillard & FroeFroe, Mika Satomi, Arlette Goethals, Françoise Geers, Sandra Carota, Inge Kerfs, Frieda Peeters en Wim Godderis

White out

Naomi Kerckhove vroeg me om live geluid toe te voegen aan haar afstudeerproject aan het KASK. Resultaat was een hybride vorm; een ‘live’ installatie annex voorstelling in Campo (Gent).  In een lange “decompressie” op live processed gitaar, creëerde ik een mentale omgeving waarin de ‘trip’ van de voorstelling optimaal kon gedijen. De audio speelde ik met ableton live. Naomi filmde live in haar geborduurde 3D omgeving en maakte de camera tot personage. Zo ontstond er een echte interactie tussen acte, beeld en geluid. Een spanning, voelbaar voor het publiek dat in de scenografie werd betrokken door letterlijk bijna in het decor te zitten.

Tijdens een residentie in kunstencentrum Buda werkten we verder aan de dramaturgie. Met de voorstelling die hieruit ontstond speelden we in Buda (Kortrijk), Stuk (Leuven) and Vooruit (Gent).

concept en spel: Naomi Kerkhove – geluidsontwerp en muziek: Ruben Nachtergaele – lichtontwerp: Naomi Kerkhove, Akim Hassani & Karel Clemminck – video: Rinus Samyn – vormgeving: Inge Kerfs, Bart Huybrechts & Naomi Kerkhove – dank aan: Tom Vanderborght, Pieter De Clercq, Noëmi Raquèt , Sarah Geirnaert, Stephanie Helland, Ine, Reinout, Tiny, Ira & Lien – coproductie: Buda Kortrijk

” Een volledige miniatuurwereld helemaal opgebouwd uit naald en draad. Wat Naomi Kerkhove vorig jaar in haar voorstelling ‘White Out’ liet zien, was adembenemend mooi. De meeslepende soundtrack van Ruben Nachtergaele dompelde de straten, huizen en personages van witte stoffen en zwarte draden in een filmische sfeer.”

Be my friend

Voor de collectie ‘be me friend’ van Tom Van Der Borght maakte ik deze track. De structuur is een neerwaartse curve. Het eerste deel is erg energiek, een beetje vreemd & gemeen, maar toch speels. In het tweede deel van de show zijn de personages een beetje ‘verdwaald in een bos’, spelend met een denkbeeldige vriend. Ruimte, galm en harmonie!

[ENG]

For Tom Van Der Borght’s fashion design collection ‘be me friend’, I made this track. The structure is a downwards curve. The first part is very energetic, a bit strange & nasty, yet playfull. In the second part of the show, the characters are a bit ‘lost in a forest’, playing with an imaginary friend. Space, reverb and harmony!

de Boomfanfare

From 2008 untill 2014 I joined ‘de boomfanfare’: a band playing in a three. Originaly playing folk & balkan music, we transformed into playing adventurous music with jazz, folk, rock and contemporary classical influences. During summer we tour mainly in Belgium, France and the Netherlands.

Pol Mareen: saxofoon, Pieter Nevejans: tuba, Lander Gyselinck: drums, Pedro Guridi: klarinet, Matthias ‘Tjassen’ Debusschere: contrabas, Joris Blanckaert: accordeon, Ruben Nachtergaele: electronics, Dijf Sanders: electronics

Ctrl-alt-del soundart festival

audiovisual performance in collaboration with Ceren Oykut (live drawing) in babylon club, istanbul, (Tr). I was invited to play at the ctrl_alt_del soundart festival by Başak Senova, a curator whom I met doing the exhibition design of ‘rejection episodes’. I went for a minimal approach with a contact mike, a DD3-pedal and some live synthesis/loops on my laptop. 

ctrl_alt_del was the first sound art festival realized in Turkey, in September 2003. It was a collaboration between NOMAD, Marres, Hedah, and Istanbul Technical University Center for Advanced Musical Studies (MIAM).

On 04.12.2007 ctrl_alt_del sound art project continued with the Concert and Performance night, which featured Ruben Nachtergaele of Kapotski (BE) together with Ceren Oykut of Anabala (TR), Boris Hug (FR), Erdem Helvacioglu (TR), and Davide Swarup (IT) along with Reuben De Latour (NZ/TR) and Elif Izbirak (TR) DJ sets.

I made a contribution to the ctr_alt_del Radio broadcast sound-art compilation. With contributions by Random inc, Johanna Billing, Thomas Burkhalter, Samon Takahashi, Visa Kuoppala, Sophea Lerner, James Andean, Eva Durall, Frontierlab (Montreal) + Ethedrone Muzak (Austin), Charbel Haber, Matjaz Mancek / CrossRadio team, Tobias c. van Veen, Tobias c. van Veen, Ruben Nachtergaele (lewis in heaven), Ultra-red, ..

Broadcasting Schedule:

Radio Helsinki, Graz
hotel passage by Reni Hofmüller: Sep. 11th, 10h (92,6 FM)

CrossRadio
Radio Zrenjanin, Basel
Sep. 7th  20h (103.6 MHz)
Radio In, Novi Sad
Sept 10th 23h (106.3 MHz)
Studentski Radio eFM, Sarajevo
Sep. 8th at 12h (95.2 MHz)
Radio Marš, Maribor
Sep. 8th at14h (95.9 MHz)
Kanal 103, Skopje,
Sep. 8th at 16.00 (103.0 MHz)
Radio Študent, Ljubljana
Sep. 8th at17h (89.3 MHz)
Radio B92, Belgrade
Sep. 8th at 17:30h (92.5 MHz, 97.1 MHz)
Radio Mostar, Novi Sad
Sep. 10th at 20h (92.1 MHz, 96.6 MHz, 97.9 MHz & 99.3 MHz)
Radio Sombor, Skopje
Sep. 11th at 21:15h (90.9 MHz i 666 KHz)
Radio LoRa, Zurich
Sep. 6th at 17h (97.5 MHz)
Radio X, Basel
Sep. 6th at 19h (94.5 MHz)

Radyo ODTU, Ankara
Şehir Bülteni ve Etkinlik Rehberi: news about ctrl_alt_del, Sep. 9th – Sep. 16th (103.1 FM)
14th Sep. 24h (103.1 FM)

Periscope Radio, Pécs
Sep. 9th – Sep. 16th, 13h (97.1 FM)
the broadcast is repeated daily

CKUT, Montreal
XX files : Sep. 12th 11.30h  EDT time zone (90.3 FM)
Modular Systems: Sep 16th EDT time zone (90.3 FM)

Açık Radyo (Open Radio), Istanbul
Sep. 9th – Sep. 16th, 03h (94.9 FM)
the broadcast is repeated daily

artwaveradio.net, Athens
Sep. 9th – Sep. 16th
GMT +2, Mon. 13h, Tue. 08h,, Wed. 18h, Thu. 20h, Fri. 12h, Sat. 14h, Sun. 16h
the broadcast is repeated daily

Art Radio WPS1.org, New York
Sep. 3rd – Sep 30th.
the broadcast is randomly repeated weekly

Kabuski

Voor het Yo opera festival in Utrecht (NL), ontwikkelde kapotski ‘kabuski’. We bouwden een reguliere rijdende stadsbus van de GVU om tot instrument/geluidsomgeving. Ons doel was de openbare ruimte te transformeren tot een speelse omgeving en onverwachte sociale interactie te stimuleren.

” De bus is omgebouwd tot een rijdende muziekinstallatie, een Kabuski dus. In Kabuski mag en kan wat anders niet kan en mag: spelen en al spelend muziek maken tijdens het rijden.

Dus… stap op, neem plaats en geef gas! Of duw op dat knopje, trek aan dat touwtje, fluister in de micro: laat je maar gaan. Liefst niet stilletjes op je plaats blijven zitten deze keer. Pulken, prutsen en spelen: alles mag, niks moet. Al rijdend maak je je eigen klankdecor bij de stad. Daarvoor staan de geheime Kabuskimachinisten garant…

Het muzikale knutseltrio Kapotski gaat ervan uit dat je ieder object kunt gebruiken voor iets waar het niet voor dient. En dat er zéker met ieder object muziek valt te maken. Het resultaat van hun experimenten situeert zich tussen analoog en digitaal misbruiken en herbestemmen van elektronische en andere apparaten, speelgoed, omgeving, metaal, contactgeluid, frigo?s, mixers…”

Concept en uitvoering: Ruben Nachtergaele, Jonas Nachtergaele, Kurt Stockman, electronica: Jeroen Vanhoutte, coproductie: Zonzo Cie en Yo Opera Festival

Kapotski live

“The trio Jonas Nachtergaele, Ruben Nachtergaele, and Kurt Stockman, aka Kapotski have become quite infamous for (re)appropriating unexpected technologies and artefacts for the creation of music. Kapotski (derived from the Dutch word for broken ‘kapot’) have elevated hacked toys, reverse engineered junk, and the peep and squeak of pre-historic kitchen and household appliances to an art form: weird, entertaining, resourceful, and at times evenverging on the perverse.

A typical Kapotski performance is an intense live improvisation, where the pleasure of playing is key. Delicate soundscapes are alternated with the racket of a drill, or the beating of a hand mixer and the swooshing of a blender. Kapotski show that mundane, old and redundant technology can be a perfect base for innovative and experimental sound. ” 

(excerpt from: Nat Muller; “More Than Meets The Eye.” Argosfestival 2003 Catalogue.)

 

Kapotski played some 100 concerts between 2000 and 2015. Highlights are:

Lille 2004 (Lille.fr), Vooruit (Ghent.be), STUK (Leuven.be), De wereld van wite de with (Rotterdam.nl), Brakke grond (Amsterdam.nl), Happy New Ears (Kortijk.be), De SINGEL (Antwerp.be), Mex (Dortmund.de), Les ateliers Claus (Brussel.be), Wiener festwochen (Vienna.at), Noisivision (Breda.nl), Tanzhaus Westb (Frankfurt main.de), Worm (Rotterdam.nl), Kaaitheater (Brussels.be), Bozar (Brussels.be)

Kapotski likes to invite fellow artists/musicians and played with

Mum, Luc Van Acker, Thomas Desmet, Jean-Marie Aerts, Isolde Lasoen, Rodrigo Fuentealba, Mauro Pawloswki, Bart Maris, Steven Debruyn, Teun Verbruggen, Jozef Dumoulin, Frederic Le Jeunter, Lander Gyselinck, Serhat koksal, Tom Verbruggen, Geert Waegeman, …

Free music Releases:

Happy New Ears Compilation 2005, Gonzo Circus Records
Famousfor15mb.com (nosordo) webrelease
Kapotski’s Optical Sound generator, Musical instrument
Single Single 7”, Kapotski & othin spake, free vinyl!
Shitski 10”, free vinyl.
K.I.S.R.T.S. 12”, Free vinyl & Online tracking system

Radio Sessions

BBC3 Radio “Mixing it”
Studio Brussel “Republica”
VPRO Radio 6 “Café Sonore”
Klara “Mixtuur”
Wien Orf.at “O1”
Fm Brussel “Core Audio”

 

all about kapotski here