live

Hij weet niet meer precies hoe lang hij er al zit. Wel weet hij nog dondersgoed waarom. Ook al is de rest allang vertrokken. Hij is hier nodig. Hij moet dit doen. De volhardende activist die als enige overbleef in een poging om het bos om hem heen te redden. Toch waait het hard als je niet meer uit de wind gehouden wordt.

Elk bos is een opstand is een voorstelling in een boom. Rond een boom. Met een boom als tegenspeler. Een voorstelling waarin live muziek, beeld, tekst en spel verweven zijn als een wortelstelsel. Over onderlinge verbindingen, over idealisme en over de eenzaamheid van het gelijk.

Elk bos is een opstand gaat in première op Festival Karavaan, speelt daarna op het Limburg Festival en sluit af in september met een lange reeks in thuisstad Eindhoven op de Genneper Hoeve in samenwerking met Parktheater Eindhoven.

Een reis. Langs innerlijke landschappen. Bestemming? Daar waar het diep persoonlijke raakt aan het collectieve, waar onze ziel contact zoekt met het sublieme. Selkie neemt je mee met woord en muziek op een avontuurlijke trip naar een magische binnenwereld. Laat je vervoeren in een verrassende mix van hedendaagse elektronica, opzwepende ritmes, Oosterse snaarinstrumenten en melancholisch golvende klanken op serpent.
Een immersieve ervaring waarbij spoken word eeuwenoude Soefi poëzie ontmoet.

Audiomakerij Selkie creëerde eerder de performance De fabelachtige stad waarin bijzondere ontmoetingen tussen mens en dier het vertrekpunt vormden voor een betoverende performance met bruitage, elektronica, tekst, contrabas, stem en live illustratie.

3/2/24 bij HA Concerts in Gent (premiere)
10/2/24 bij KAAP in Brugge
meer speeldata in het najaar van 2024

Wat is het effect van muziek op ons brein en ons lichaam? ‘Mild und Leise (Liebestod)’ is de slotaria van Isolde in Richard Wagners opera Tristan en Isolde. Liebestod is een opera-archeologisch onderzoek. We ondervroegen ­hiervoor musicologen, dramaturgen en zangers – met bijzondere aandacht voor de Gentse operadiva Jacqueline Van Quaille.

Het resultaat is een immersieve ervaring, waarbij het publiek op het podium zal zitten. Hoe klonk de eerste uitvoering in 1865, wat vonden de critici en de eerste zangers ervan? Hoe is de luister­ervaring vandaag, hoe was ze honderd jaar geleden? We maken ­video’s, zetten de geluidsgolven om in een visuele ervaring. Solisten en performers Elisa Soster, Hauke Heumann en Shlomi Moto Wagner lopen rond in de zaal, en worden bijgestaan door pianist Jef Smits en het Morandi Strijkkwintet. We dissecteren de aria en spelen met Wagners idee van transcendente liefde.

In DRIFT laten vier kunstenaars (Peter Aers, Maria Lucia Cruz Correia, Gosie Vervloessem, Ruben Nachtergaele) je op vier verschillende tijdstippen in het jaar ervaren hoe zij omgaan met de gevolgen van klimaatverandering. Ieder vertrekken ze vanuit een ander natuurelement (lucht, water, vuur, aarde) en het symbolisch verwante bewustzijnsveld (denken, voelen, doen, ervaren) om zo heel uiteenlopende perspectieven op onze sterk veranderende leefomgeving te verkennen.

Ik begeleide de vierde sessie in de reeks met een focus op luisteren, stilte en helende klank. In deze sessie van Drift / Aarde maken we, door intensief te luisteren, verbinding met de natuur vlakbij in de stad, met de materie en de wezens om ons heen. Daardoor kunnen we onszelf makkelijker positioneren in dat ecosysteem en ons ertoe verhouden.

In oktober 2019 komen we met een groep luisteravonturiers samen in een zaaltje in Gent. We starten de sessie met een reset. Ik maakte een DIY-chapaka, een rammelaar gemaakt met de afgevallen bladeren van mijn kamerplant (Areca palm). Hiermee schud ik de lading van de voorbije dag weg en creëer ik ruimte voor de nieuwe ervaring die volgt. Een soort reset door rammelen dus. Ik activeer en noteer hiermee ook de fysieke ruimte rond ons: de lucht, de kamer.

Sonic meditation

Als opwarming en om ‘diep luisteren’ te activeren, vraag ik iedereen om in een cirkel te gaan liggen met het hoofd naar het centrum. We doen een geluidsmeditatie (Deep listening Sonic meditation) van componist Pauline Oliveros: AARDE: voelen / luisteren / klinken. [1

Soundwalk

We starten een stiltewandeling van 40 minuten in De Prettige Wildernis, een park vlak bij mij thuis. We hebben geen strak programma af te werken, we openen ons voor wat zich aandient. Ook al zijn dat gedachten of gepieker. Langzaam slijt het mentale weg. Onderweg sprokkelen we materialen voor de geluidsmassage straks.

klankmassage

We brengen het landschap mee naar binnen via de verzamelde takjes, aarde, stenen en bladeren. We zullen nu de materie verklanken naar het innerlijke. Ik vraag aan de deelnemers om subtiele lagen op te zoeken, om te spelen. We gaan wrijven, draaien, tonen ontdekken, dynamieken exploreren. We zoeken geen spektakel, maar eerder de finesse van de kleine prikkel. Onderzoek het materiaal, ga in interactie met je handen. De intuïtie mag het overnemen van de gestuurde actie. Klank zit dichtbij de ziel, waar taal soms een mentale barrière kan opwerpen. We duiken in de materie en laten texturen spreken. Ik vraag om aandacht en respect voor de luisterende en niet alleen voor je eigen acties. Je moet niets steeds actief zijn om iets te laten gebeuren. Pauzeren is even belangrijk als de actie zelf. De stilte. Een kwaliteit die in het Japans omschreven wordt als ‘Ma’.

Het is geweldig om volwassenen op deze manier te zien spelen en experimenteren. Waar alles het eerste half uur nog enigszins bedaard gebeurt, ontstaat er na enkele rondes een losse sfeer met ruimte voor improvisatie.

-

We besluiten dat dit een ideale manier is om vrijdagavond door te brengen met enkele geluidsavonturiers. Ik zelf ben vooral blij om te zien hoe we vanuit een kunstenpraktijk mensen kunnen zichzelf laten heruitvinden.

De dag er op zit er een kaartje in de bus:

We willen je graag bedanken met deze wilde postkaart voor de workshop van gisteren. Het luisteren naar de natuur, naar onze omgeving, naar elkaar. Daar werden we stil van. Ontroerd. Bedankt voor dat moment.

Als je goed luistert, heel goed bedoel ik,
Dan hoor je het, ergens… een geluid.
Het is heel zachtjes. Het begint soms gewoon uit zichzelf.
En dan plots is het weer weg..
Een kraken,
een licht, zacht kraken.
‘Het is alsof de kamer met je spreekt’, zei jij altijd en je lachte, zoals alleen jij dat kan.

De Stad is een compacte voorstelling van WIThWIT die zich situeert in een stukje uit het universum dat we creëerden voor de Tijdtemmer.

Een kleurrijke sculptuur, opgebouwd uit houten constructies en roostertjes vormen de bouwsels van een stad. Delen draaien rond en in elkaar. Bewegende lampjes maken schaduwbeelden zichtbaar tegen de muren. Geluid neemt ons mee naar de binnen en buitenruimtes. De tocht houdt halt in een kamer.
Een verteller vertelt. Het is een innerlijke gesprek. Een man verliest een vrouw. Hij doolt door straten vol van herinneringen. Hij wil haar vinden, maar wat als ze niet te vinden is?

Ik speel live gitaar en electronics in interactie met mijn medespelers. Erki en Frejia manipuleren de makettes en het licht, Michiel performt de tekst.

In april 2014 werkte ik samen met Nick Steur, Michel Yang en collectief Walden aan BORDERLINE op de sprookjesachtige terreinen van La Bonne Espérance in Turnhout, op uitnodiging van Nick. We werkten, leefden en creëerden intensief op de site, zonder electriciteit. Soms samen, soms apart. Dit resulteerde een theatrale wandeling. Mijn performance in het parcours werd een geluidsritueel opgebouwd uit twee delen. Een stiltewandeling met deprivatie van geluid en een rituele performance met contactgeluid via stethoscopen. Letterlijk tracht ik tot de kern van materie door te dringen en een alchemische/artistiek ritueel. Zoals in eerder werk wil ik het luistervermogen van het publiek intensifiëren. De geschiedenis van de site laat ik resoneren in het sonore ‘nu’.

*

In juni 2018 organiseert Kunstencentrum Vooruit Openbare Werken, een festival van het stadsatelier van Vooruit. Ik werkte in een residentie in het stadsatelier verder op het basismateriaal uit 2014 en herdoop de performance tot 'Stof en as'.

Als architect en geluidskunstenaar ben ik al een leven lang gefascineerd door fysieke materie en de betekenissen die erin vervat zitten. In de luisterperformance ‘Stof&as’ ontmantel ik meticuleus artefacten waardoor hun ladingen en resonanties vrijkomen en kunnen circuleren in de ruimte. In het ontmantelen schuilt niet zozeer een destructieve kracht, maar eerder een motor voor verbinding. ‘Stof&as’ schept als een soort van hedendaags ritueel een venster voor het vormloze. Een artistieke toolkit voor bewustwording over vergankelijkheid, kwetsbaarheid en de kracht van transformatie.

Stof en as is een site-speficieke performance. Deze editie speelde ik in de Sint Annakerk in Gent. De kerk stond op dat moment te koop. Dit gaf het ritueel een extra lading mee. Hans Luyten liet met zijn magische stem het stof resoneren en hielp zo mee de transformatie te volbrengen.

*

In april 2019 speel ik Stof en as als pop-up performance in een leegstaand pand in het Gentse winkelcentrum Gent-Zuid. Deze keer in een intieme setting.Het wordt een verassende namiddag met onverwachte ontmoetingen en reacties van passanten. Gebouwen in transitie beginnen een rode draad te vormen voor Stof en As.

*

Tijdens het Brugs stadsfestival Amok in 2020 nodigt KAAP me uit om Stof en as te spelen in de Sint-Godelieveabdij op Sunday Service, de afsluiter van het festival. De afstandsregels die Covid 19 met zich meebrengt bracht me bij een electronisch versterkte versie van de oorspronkelijk akoestische performance.

In Keltische en andere natuurtradities gaat men ervan uit dat dieren niet zomaar op je pad komen. Ze kunnen ook brengers van boodschappen zijn en zitten vol symboliek. Sommige dieren worden bijvoorbeeld in verband gebracht met water en reiniging. Als je een kikker treft, zijn er misschien dingen in je leven die om reiniging of schoonmaak vragen. Het hert staat dan weer symbool voor een terugkeer naar de wildernis. Misschien heb je zelf wel een verlangen naar meer wildheid in je leven.

De relatie van de mens tot de natuur en onze plaats in dat systeem van biodiversiteit duikt regelmatig op in mijn werk. In Drift luisterde ik samen met het publiek naar een ecosysteem, om daarna een geluidsmassage te geven met gevonden voorwerpen uit die biotoop. In De fabelachtige stad duiken we met volle overgave op een speelse manier in de ziel van een dier om het een stem te geven en ons toe te laten spreken.

-

De fabelachtige stad is een project in twee onderdelen: een podcast en een performance.

Voor de podcast gingen we praten met zes Bruggelingen over hun bijzondere ontmoeting met een dier. Terug in onze studio werden we achtereenvolgens een hert, een kikker, een kauw, een hommel, een vos en een papegaai. Zo brachten we dier en mens samen in een gemeenschappelijke biotoop. 

Samen met Kaap maakten we voor het Brugse stadsfestival Amok een route door het centrum. Randall Casaer creëerde een reeks keramieken beeldjes die geplaats werden in lege nissen in de Brugse binnenstad.

In de live performance nemen de dieren het heft volledig in handen. het resultaat is een ongewone voorstelling met Anneleen Boehme op contrabas en stem, Eva De Groote als verteller, Randall Casaer als live-tekenaar en Ruben Nachtergaele op electronics en bruitage.

We speelden de première in het Concertgebouw Brugge op 20 juni 2021.

Welke kleur heeft de tijd? Doden wij hem of doodt hij ons?
Kies jij het moment dat je iets doet of kiest het moment jou?
Is geluk groter dan verdriet of is het omgekeerd? Kan je rijker worden als je iets verliest?
Kan missen je ook gelukkig maken?
Kan je het verleden veranderen? En zou je dat willen?

Een oude man op scène, een uitvinder, een kunstenaar, een sjamaan. Door schaduwbeelden, tekeningen en muziek neemt hij ons mee op een woordeloze tocht door zijn verleden. Hij toont hoe hij afscheid moest nemen van zijn geliefde meisje en hoe dit afscheid hem op wonderbaarlijke plekken bracht. Een reis die ronddraait in de tijd en verschillende werelden doorkruist: Landschappen van herinneringen, herinneringen van landschappen. Tot we op opnieuw aan het einde komen… Kan je een einde maken aan het Einde?

Deze woordeloze voorstelling (8+) van WIThWIT toont een wonderlijke figuur in een beeldende installatie vol visuele en muzikale verrassingen.

Ik componeerde en speel bij deze voorstelling de live muziek. Bij de start van het creatieproceshad ik me voorop gesteld om zo veel mogelijk live te spelen. Er is dan ook veel elektrische gitaar, synths en zang in de tracks geslopen. De samples in Ableton live zijn via een midi controller maximaal speelbaar en hands-on gehouden. Dat maakt de interactie met Kurt, Freija en Erki op scène des te spannender en intens. Zo kan elke voorstelling opnieuw zijn eigen specifieke verhaal vertellen naargelang de energie van het moment, de zaal, het publiek. Ook summiere live bruitage met stenen maakt de klank tastbaar en levend.

In de creatiefase maakte ik samen met Erki ook enkele geluidsinstallaties / instrumenten. Sommigen haalden de voorstelling niet (kill your darlings). Maar de ‘kloppers’ kregen alvast een prominente plaats om de changementen te structureren. Het is een soort mechanische drummachine die samples aanstuurt.

voice practice – performance

BOEM vzw organiseert sinds 1997 Kunst & Zwalm, een tweejaarlijks kunst-event in Zwalm en omgeving. Het project nodigt kunstenaars uit om een nieuw in situ werk te maken of interventies uit te voeren in het landschap en bij de bewoners.

Kunst & Zwalm 2019 vindt plaats van zaterdag 31 augustus tot en met zondag 15 september.

Voor deze editie werkt BOEM samen met de Brusselse organisatie nadine vzw en nodigt zowel lokale en Brusselse kunstenaars uit om samen om een nieuw landschap te verbeelden. Loes Jacobs van nadine vzw is de curator van deze editie.

Het parcours van Kunst & Zwalm vormt een vrij canvas voor de deelnemende kunstenaars. Ze worden uitgenodigd om in het landschap te ‘wanderen’, of rondzwerven, verdwalen, afdwalen (zowel fysiek als mentaal), flaneren, etc. ‘Wandering’ kan in deze context gezien worden als een werkmethode, i.e. collectief de tijd nemen om de streek te verkennen, het verleden ervan te achterhalen en op zoek te gaan naar specifieke plaatsen waar nog ruimte voor interpretatie of ambiguïteit is.
Het landschap van de Zwalmstreek fungeert als een tijdelijke kunstenaarsstudio waarin diverse kunstdisciplines zullen samenkomen en met elkaar en het publiek in dialoog gaan.

Oracle is een body-voice improvisatie-praktijk, gecreëerd door Caroline Daish (Brussel), Justine Maxelon (Brussel) en Michel Yang (Brussel). De uitvoerders communiceren met hun omgeving aan de hand van geluids- en bewegingscomposities die de grenzen tussen individuele emotionele expressies en gedeelde openbare ruimte aftasten. Voor Kunst&Zwalm transformeren ze het idee van de statische sculptuur naar een fysieke ontmoeting tussen mensen die Oracle uitvoeren.

Samen met een aantal ander kunstenaars stapten we in de ‘voice practice’ van Oracle en gingen we de dialoog aan met het landschap, elkaar, ons interieur en exterieur. Het was voor mij een intense ervaring om inuïtief te performen met stem en in te tunen op emoties, energieën, natuur en mijn medemens.

photos by Rasa Alksnyte

[NL]

Sound design voor performance met 40 participanten in een zwembad.

De zwemmer die onverstoord baantjes trekt, de atleet die traint om zijn vlinderslag-record te breken, de jongeren die elkaar kopje onder duwen, het kind dat niet van de springplank durft, de peuters van het watergewenningsklasje, of de senioren in de aquagym, etc… Samen maken zij het zwembad tot wat het is.

Voor SPLASH! laten Myriam Van Imschoot en Christine De Smedt zich inspireren door het zwembad als publieke ruimte met zijn diverse gebruikers in de glansrol. Vanaf de zijkant slaat het publiek het reilen en zeilen gade. Openbaarheid en intimiteit raken elkaar.

De regie van SPLASH! is in handen van Myriam Van Imschoot en Christine De Smedt, beiden beslagen in artistieke projecten met niet-profesionele deelnemers. In hun werk merk je altijd een warme blik op collectieve en alledaagse processen.

SPLASH! wordt gemaakt in het kader van Kortrijk Europese Hoofdstad 2018 en gunt je een kans om het Mimosazwembad in volle glorie te zien voordat het zwembad de deuren dichttrekt.

Deze locatievoorstelling is wat mij betreft een eigenaardige parel. Ook mijn geluidsontwerp is absurdistisch met een mengeling van displaced field recordings en droney electronica op surround sound, live gespeeld op ableton.

[ENG]

The swimmer swimming his lengths like a metronome, the athlete who is training to break his own butterfly stroke record, loitering teens pushing one another under the water, the child afraid of jumping off the springboard, the toddlers in the paddling pool, the elderly in the aquagym, etc.

In Splash! Myriam and Christine find inspiration in the swimming pool as a public space. The water plays the antagonist role in this play where the protagonists are the pool and its many users. From the side the public follows what’s going on. In Splash! publicity and intimacy come together.

Splash! is directed by Myriam Van Imschoot and Christine De Smedt, both experienced in working with non-professional participants in their artistic projects. Their work reflects their warm gaze on daily and collective processes.

compositie en live electronics voor 6+ theatervoorstelling van WIThWIT

Kunnen stenen jouw vrienden worden?
Maakt schaduw een geluid?
Wie heeft al eens gedanst met het licht?
Kunnen planten zingen?

Hoe oud is water?
Duurt de tijd voor iedereen even lang?

Zet je fantasie op scherp en ontdek hoe alledaagse voorwerpen een eigen leven gaan leiden in deze wonderkamer. Een stoel draait om zijn eigen schaduw, een lichtvlek danst in de lucht, zand stroomt weg, mee met de tijd.

Na ‘Les Soeurs ‘ maakt WIThWIT een nieuwe woordeloze performance waarin objecten de hoofdrolspelers zijn. Wat gebeurt er als je de wetten van de werkelijkheid opzij zet? Met WunderKammer creëren Erki De Vries en Freija Van Esbroeck een fantasiewereld volgens een heel eigen logica. In één grote kettingreactie van bouwen, omvormen en afbreken brengen ze voorwerpen tot leven. Met touwtjes, katrollen, geluid en licht maken ze surreële bouwsels die je van de ene werkelijkheid in de andere doen stappen.

Tekstloos beeldtheater waar sculpturen de hoofdrolspelers zijn. Humor en poëzie.

sound design for the dance piece by Katie Vickers, Inga Huld Hákonardóttir and Rebecka Stillman.

We Will Have Had Darker Futures attempts to weave together the past, present and future; to ask the present to welcome a desirable future by acknowledging the past, and to mix it all up into a time loop allowing our sense of temporality to be blurred. We Will Have Had Darker Futures thinks of possible new futures through daydreaming, language, and dance while continually emphasizing the passage of time in the act of collective finger knitting. Playing with our sense of anticipation, We Will Have Had Darker Futures is a short term detachment from our immediate surroundings, a visionary parallel reality that contemplates the bounds between past and present.

I’m very happy to work again for dance. This remarkable trio made a strange and beautiful piece. We premièred at the the BOUGE B festival in the Singel, Antwerp. I made a spatialised composition on 8 channels. Hopefully I’ll be able to come a long on the tour to take care of the spatialisation and live mix.

One of the advantages of working with dancers is that I can join the delightful warming up yoga exercises!

compositie en sound design voor de voorstelling van het gezelschap Maelstrom, het teksttheatergezelschap van Thomas Janssens en Jorre Vandenbussche.

Voor hun tweede voorstelling gaan ze een co-creatie aan met hun publiek: “Met de brieven die u schrijft, maken wij de voorstelling ‘Brief aan mijn Kind’.” Per speelplek gaan ze op zoek naar lokale briefschrijvers uit alle lagen van de bevolking. De voorstelling in Amsterdam zal dus brieven bevatten van Amsterdammers, die in Leuven van Leuvenaren, enzovoort.

Maya Angelou’s ‘Brief aan mijn dochter’ was de inspiratiebron. In 27 korte hoofdstukken maakt zij een balans op van mooie, leerrijke, gruwelijke momenten, ontmoetingen, levenslessen of kunstwerken. Kleine gebeurtenissen waar ze kracht uit kon putten. De uitgebreide brief die Thomas aan zijn zoontje heeft geschreven, vormt de ruggengraat van de voorstelling, waar per speelplek andere brieven op geënt worden.

Het creatieproces is heel erg intensief geworden en heel erg mooi op zichzelf. We spraken met tientallen mensen en namen alle gesprekken op. Deze werden uitgeschreven en thematisch verwerkt zodat we ze konden in relatie brengen tot de ‘kaderbrief’ van Thomas. Op die manier krijgen we een universeel verhaal dat tegelijk heel individueel persoonlijk gevoed is.

Mijn compositie is heel minimaal. Ik laat de stemmen zichzelf introduceren als kwamen ze letterlijk van het briefpapier de voorstelling binnengewaaid. Tot het moment dat ze prominent de ruimte inpalmen en ‘in your face’ de dialoog aangaan met de live gesproken tekst. Ik gebruik quadrofonisch geluid om het publiek een submersieve beleving te bezorgen. Tussen het publiek in hangen nog eens 4 speakers, vrij in de lucht. De 8-kanaals compositie wordt per speelplek aangepast met de audio van lokale gesprekken.

Het sociale opzet van het project lijkt alvast geslaagd: we krijgen mensen in het theater die er anders nooit zouden komen. Ze horen zichzelf en elkaar.

Composition for a dance piece by Kevin Jean / Ève Magot

” Après l’exploration des rapports gravitaires induits par la suspension, le trio Des Paradis signe un retour à terre. D’une enfance à la Réunion, les origines insulaires de Kevin Jean le conduisent vers des problématiques spatiales, environnementales, relationnelles, comportementales : un individu agit-il différemment selon la taille et la nature de l’espace qui l’entoure ? Peut-il coexister avec d’autres sur des territoires exigus, limités ou au contraire largement ouverts ? À partir d’un dispositif contraignant, évolutif et incertain, les interprètes révèlent la force d’un environnement qui forme, déforme, transforme. Face à lui, la liberté de mouvements déjoue le conditionnement extérieur et offre des résolutions corporelles pour l’accepter, le déjouer, le modifier, l’adapter. Cette emprise réciproque et modulable questionne finalement la capacité de chacun à s’approprier un territoire pour en faire son paradis, sans fantasmes ni préalables. En parallèle à ce spectacle, Kevin Jean travaille sur le projet Des autres paradis, où il invite un groupe d’amateurs à traverser la matière chorégraphique.”

The creation period was a deep exploration on how we can co-exist. Kevin provided me the space to create an aural universe where the dancers could find inspiration, triggers, freedom and guidance at the same time. It is based upon long talks about spatiality, memories, connotations, physical boundaries, habitats, ..  In the second part of the show there is no sound but the acoustics of the dancers. Their feet, breathing, clothing, ..  In the third part I created a track with very subtle sounds, nearly hearable, mixed with the acoustic sound by the dancers. It works very much on the subliminal level and can create very strong physical reactions in hearing. I started working on the concept of ‘silence’ on in the project ‘Borderline’. Listening, non-sound, is as importance in my practice as created sound.

In the composition I used a lot of field recordings. Most of them I did myself. A big thanks to Geoff Sample who kindly let me use his recording of the great snipe lek.

In this project I could fully explore the possibilities of creating electro-organic sounds with Native Instruments ‘reaktor’, a great tool for freestyle audio sketching. I toured with the piece and mixed the tracks live. This gave me also the possibility to experiment with the possibilties of using multichannel sound distribution and placing speakers in odd places to create ‘live reverb effects’. I started to use this technique in ‘For your ears only’.

In october 2016, Festival Plastique Danse Flore invited Kevin Jean to make an outside version of Des Paradis.

The new setting intensified the hypersensitivity aspect of the piece. Soundwise, I tried to let the universe (sound-space) that I created interact with the physical environment. In fact, it became some kind of augmented reality. Especially in the third part of the show, live mixing the delicate, almost inhearable sounds was an unforgettable experience. Listening to the sounds of the surroundings (wind, trees, birds, planes) while mixing simultaneously into the very same natural sound environment is a pure delight for me as a sound artist and human being.

Working and sharing space and time with Kevin, Sebastien and Laurie in this very specific setting – the gardens of  ‘le Pottager du roi’ in Versailles – was again a pleasure. The festival hosted several great performances, all of them outside in the gardens. It is run mostly by volunteers. I’m very happy and thankful to be part of it!

I played a live set with field recordings, electronics and acoustic guitar on the opening of the impressive ‘House of Eutopia’  exposition in Utrecht (N). I tried to establish a realtime composition, with music and field recordings I made  from “the graveyard”. The graveyard is the result of one year collaboration with Filip Berte on ‘House of Eutopia’; an ensemble of four short-movies and eight sonic lightboxes.

On 25.06.13, I played some kind of cameo in ‘clean room’, a performance/experience by Juan Dominguez in Vooruit.

Here are my ‘lines’:

” As a sound artist and a father of three children (daughters), at this point of my life, I am overwhelmed by the multiplicity of things, and more specific: sound and noise. For 10 years, I have been producing music and sound,. Also, I’m a dedicated listener: I make field recordings. I experienced the fact that the multitude can be a problem. For instance to isolate one event or to have a focus on one person during a conversation can be very difficult.I wanted to investigate that phenomenon: multilayering of sound and to find out if it could be a possibility rather than an conflict. I wanted to find out that if I could congest even more the whole collection of sounds that I have in my memory and on my hard disk; maybe a new valuable experience could arise.As Matthieu mentioned, 100 years ago Russolo wrote his manifesto“the art of noise”. Being a futurist, he was interested in the new sound of the industrializing society. At the very same time, Vooruit, since its origin, has been part of big social evolutions. It has been a home for social engagement. I searched for the very early sound events; for example a record of a speech by Edward Anseele, a father of socialist movement in Belgium. I wanted to investigate the way in which the social engagement changed: now it is more about ecology/economy while before it was more focused on socialist concern to liberate workers and preserve social rights. There is a big evolution in this sense and that was my focus to collect sound. The battle for social rights is still an issue , even while in this area of the world, we’re on the maximum of what could be achieved. At this very moment, in this house of Vooruit there’s a reconversion going on.. But today there are also new global issues concerning ecology, the transition towards a green economy etc. And in fact it’s quite complex and interesting because the issues are connected.I have been diving into archives of debates, speeches, activist performers like the Yes men. Working within this Vooruit 100 context, I was really touched by the amount of hours of speeches that passed here… I was listening for about a whole month to these recordings. (At first there were speeches on LP’s that they used to play in the cinema, during silent movies; then there are movies and more recently recording of debates that are happening here in the arts center. The biggest part of the archive is after the 90S and most of it is available in the internet.)Concretely I created a multichannel composition that switches between two extreme situations: a solo- recording and a multi layer compression of simultaneous sounds. And in between, I explored different gradations and transitions. For example if you have 3 people talking it is possible to follow but with 100 people the sound becomes abstract, there is an abstraction of sound and content, it changed texture, it becomes more like an abstract sound surface without content.

I am also an architect and I am interested in how sound is telling something about the environment. The urban context, the physical, spatial presence in field recordings was tempting to work with. I would like to mix speech with field recording of a city but for Vooruit I focused on speeches. For Vooruit 100 I put this interest a bit aside. For example I recorded the performance of Gaetan Bulourde with the white cardboards (manifesting for nothing) and it fits in the context of this installation. If I would layer different environmental sounds, it would have been different, it would work more with the imagination of the people and this could be a next step for the installation.

This multi layering can be considered as pollution. In a way, by making the problem (the congestion) bigger maybe it becomes something else, something new. (A similar concept has been introduced by Rem Koolhaas introduced in Euralille.) Ideally, after visiting the installation, the awareness of surroundings is different and possibly more valuable than before. The aim is to encourage some kind of ‘sustainable listening’. For me it works on your sensitivity: experiencing this can change your perception, hopefully making it sharper.

But I’m aware that it will be completely different to deal with this problematics in reality. In the Domzaal, I can create my own conditions but of course in reality it is completely different, you cannot create and control your own conditions. For instance in the project of the terrace that they are building here in Vooruit, I don’t know if you have seen it, it is right next to the cafe, they are also dealing with this problem but in a different way. The reality here is that you’re in the middle of a city, right next to a busy traffic axis. This means a big amount noise at daytime. And in the evening, maybe you don’t want the sound from the terrace disturbing the quiet late night city.. So we have here a some kind of sound incompatibility. Well Geert, you’re the architect in charge of the project, maybe you can explain it better than me..”

Naomi Kerckhove vroeg me om live geluid toe te voegen aan haar afstudeerproject aan het KASK. Resultaat was een hybride vorm; een ‘live’ installatie annex voorstelling in Campo (Gent).  In een lange “decompressie” op live processed gitaar, creëerde ik een mentale omgeving waarin de ‘trip’ van de voorstelling optimaal kon gedijen. De audio speelde ik met ableton live. Naomi filmde live in haar geborduurde 3D omgeving en maakte de camera tot personage. Zo ontstond er een echte interactie tussen acte, beeld en geluid. Een spanning, voelbaar voor het publiek dat in de scenografie werd betrokken door letterlijk bijna in het decor te zitten.

Tijdens een residentie in kunstencentrum Buda werkten we verder aan de dramaturgie. Met de voorstelling die hieruit ontstond speelden we in Buda (Kortrijk), Stuk (Leuven) and Vooruit (Gent).

From 2008 untill 2014 I joined ‘de boomfanfare’: a band playing in a three. Originaly playing folk & balkan music, we transformed into playing adventurous music with jazz, folk, rock and contemporary classical influences. During summer we tour mainly in Belgium, France and the Netherlands.

audiovisual performance in collaboration with Ceren Oykut (live drawing) in babylon club, istanbul, (Tr). I was invited to play at the ctrl_alt_del soundart festival by Başak Senova, a curator whom I met doing the exhibition design of ‘rejection episodes’. I went for a minimal approach with a contact mike, a DD3-pedal and some live synthesis/loops on my laptop. 

ctrl_alt_del was the first sound art festival realized in Turkey, in September 2003. It was a collaboration between NOMAD, Marres, Hedah, and Istanbul Technical University Center for Advanced Musical Studies (MIAM).

On 04.12.2007 ctrl_alt_del sound art project continued with the Concert and Performance night, which featured Ruben Nachtergaele of Kapotski (BE) together with Ceren Oykut of Anabala (TR), Boris Hug (FR), Erdem Helvacioglu (TR), and Davide Swarup (IT) along with Reuben De Latour (NZ/TR) and Elif Izbirak (TR) DJ sets.

I made a contribution to the ctr_alt_del Radio broadcast sound-art compilation. With contributions by Random inc, Johanna Billing, Thomas Burkhalter, Samon Takahashi, Visa Kuoppala, Sophea Lerner, James Andean, Eva Durall, Frontierlab (Montreal) + Ethedrone Muzak (Austin), Charbel Haber, Matjaz Mancek / CrossRadio team, Tobias c. van Veen, Tobias c. van Veen, Ruben Nachtergaele (lewis in heaven), Ultra-red, ..

In 2002 bracht ik als Lewis in heaven een CD uit op Our label. The milkfactory schreef in een review:

“With roots found in the vast ethereal soundscapes of My Bloody Valentine (Rego), the vaporous progressive electronica of early Autechre (Foutu) or the melancholic neo-realism of Yann Tiersen (Suite), the least that can be said about this album is that it challenges preconceptions of what an electronic record should be. In just under forty minutes, Nachtergaele scans the realms of contemporary culture with the innocence of a child discovering the world, touching everything for the first time, and respecting no convention. This album offers a rather disconcerting and unsettling listening experience as, as it progresses, it becomes obvious that anything could happen at any moment.

...

With this first offering, Ruben Nachtergaele impresses a lot by the maturity of his sound and ability to warp genres and atmospheres to make them suit his sonic realm. Nachtergaele is definitely an artist who could be destined to become a major contender on the music scene, and Lewis In Heaven is an album that deserves not to be ignored.”

Ik speelde enkele festivals in Vlaanderen, waaronder Boomtown in Gent, samen met Jonas Nachtergaele (guitar), Stain (RIP) (turntables), Kurt Stockman (vocals), Olivier Provost (whisteling), Erwin Vanderjeugt (vocal introduction)

Hendrik Leper en Stijn Schiffeleers van boutique vizique maakten een videoclip voor 'rego'.

“The trio Jonas Nachtergaele, Ruben Nachtergaele, and Kurt Stockman, aka Kapotski have become quite infamous for (re)appropriating unexpected technologies and artefacts for the creation of music. Kapotski (derived from the Dutch word for broken ‘kapot’) have elevated hacked toys, reverse engineered junk, and the peep and squeak of pre-historic kitchen and household appliances to an art form: weird, entertaining, resourceful, and at times evenverging on the perverse.

A typical Kapotski performance is an intense live improvisation, where the pleasure of playing is key. Delicate soundscapes are alternated with the racket of a drill, or the beating of a hand mixer and the swooshing of a blender. Kapotski show that mundane, old and redundant technology can be a perfect base for innovative and experimental sound. ” 

(excerpt from: Nat Muller; “More Than Meets The Eye.” Argosfestival 2003 Catalogue.)

Kapotski played some 100 concerts between 2000 and 2015. Highlights are:

Lille 2004 (Lille.fr), Vooruit (Ghent.be), STUK (Leuven.be), De wereld van wite de with (Rotterdam.nl), Brakke grond (Amsterdam.nl), Happy New Ears (Kortijk.be), De SINGEL (Antwerp.be), Mex (Dortmund.de), Les ateliers Claus (Brussel.be), Wiener festwochen (Vienna.at), Noisivision (Breda.nl), Tanzhaus Westb (Frankfurt main.de), Worm (Rotterdam.nl), Kaaitheater (Brussels.be), Bozar (Brussels.be)

Kapotski likes to invite fellow artists/musicians and played with

Mum, Luc Van Acker, Thomas Desmet, Jean-Marie Aerts, Isolde Lasoen, Rodrigo Fuentealba, Mauro Pawloswki, Bart Maris, Steven Debruyn, Teun Verbruggen, Jozef Dumoulin, Frederic Le Jeunter, Lander Gyselinck, Serhat koksal, Tom Verbruggen, Geert Waegeman, …

Free music Releases:

Happy New Ears Compilation 2005, Gonzo Circus Records
Famousfor15mb.com (nosordo) webrelease
Kapotski’s Optical Sound generator, Musical instrument
Single Single 7”, Kapotski & othin spake, free vinyl!
Shitski 10”, free vinyl.
K.I.S.R.T.S. 12”, Free vinyl & Online tracking system

Radio Sessions

BBC3 Radio “Mixing it”
Studio Brussel “Republica”
VPRO Radio 6 “Café Sonore”
Klara “Mixtuur”
Wien Orf.at “O1”
Fm Brussel “Core Audio”

all about kapotski here