film

La Deuxième

Sound design voor film van Jelle Stroo.

[NL]

La Deuxième vertelt het verhaal van Jean Barreau, die teruggetrokken op het platteland woont. Daar leidt hij een spirituele commune voor getormenteerde zielen en belooft hij hen de kans op een tweede leven.

Eén van de eerste gasten is Camille Griffon, een jonge dertiger op zoek naar een manier om haar leven op een betekenisvolle wijze in te vullen. Wanneer een tijdje later haar dubbelganger aan het huis verschijnt, leert Camille dat Jean zijn belofte van een tweede leven ook letterlijk waar kan maken. Gaandeweg begint de wispelturige Jean aan zijn eigen geloof te twijfelen.

 

[ENG]

Jean Barreau lives in a tiny village on the countryside, leading a small group of people looking for a second chance in life. Jean believes he has a gift, and that he can offer a new life to anyone who joins him in his house. When Camille Griffon comes to the commune, she quickly learns that Jean meant his promise of a second life literally, as the house is soon visited by her exact double. The troubled Fred Anouilh and the naive Nora Beaucarnot also arrive at the house, which leads Jean to find out that his newfound life as leader of a cult comes with certain responsibilities. Meanwhile, Jean is struggling with his own past.

La Deuxième has been selected for the Brussels International Festival of Fantastic Film (BIFFF), Brussels, Belgium; Durban International Film Festival, Durban, South-Africa and Raindance Film Festival, London, UK.

Jelle Stroo lives and works in Brussels, Belgium as a director and editor. La Deuxième is his second feature film, after Égoïste (2015), which had its international premiere at the Beijing International Film Festival.

La Deuxième was shot in a small village west of Paris, over a period of two and a half weeks. The house in the film is also the house where the whole team slept during the duration of the shoot, which made it into quite an intense situation. People were sleeping in every corner of the house and actor Gert De la Marche even had his eight month old daughter with him on set, but since the film tells the story of a young commune, this actually turned out to be quite inspiring as well.

The final Dolby Digital mastering of La Deuxième was done in the renowned Warnier Posta Studio in Amsterdam (where films like The Broken Circle Breakdown and Borgman were also mixed).

All music was specifically composed for the movie by the American composer Joe Formanek and French composer Julien Vieuloup, who also composed the music for Égoïste.

Cast

Gert De la Marche – Fred Annouilh
Anne-Sophie Delhomme – Nora Beaucarnot
Alix Vega – Camille Griffon
Julien Vieuloup – Jean Barreau

Crew

Jelle Stroo – Producer, Writer, Director, Editor
Stephanie Delbecque – Producer, Art Director
Daniele Vella – Director of Photography
Kim Hutjens – Assistant DoP
Erik Griekspoor – Sound, Re-recording mixer
Ruben Nachtergaele – Sound design
Joe Formanek – Composer
Julien Vieuloup – Composer
Julie Declercq – Art Director
Maarten Koopman – Assistant Director, Script consultant
Florian Keirse – Colorist
Sara Stroo – Catering

1997

sound design for a film by Bram Cartigny

[ENG]

There is a first generation of everything. A first generation of computers, Barbie dolls, filmmakers, airplanes etc. Well, there is also a first generation of ADHD kids. These kids were raised in the golden ‘90s.

‘1997’ centers around Bram, who happens to be the director, on a quest to know more about the diagnosis he once received. By talking to his mom, he tries to figure out how this label has affected his development. If it has at all. In a world where individuality prevails and identity is layered, why are we so keen in making everyone act as normal as possible? What are the social and family values that govern our individual behaviour? And how does, what we consider normal today, initially come into being? 

After winning the VAF Wildcard for his graduation work Pater Familias, Bram Cartigny creates this mid-length documentary combining found footage, animation, home videos and interviews with his mom and fellow contemporaries.

 

written and directed by BRAM CARTIGNY

producer ANIMAL TANK

line producers BRECHT VAN ELSLANDE & BERT LESAFFER


supervising editor FAIRUZ GHAMMAM
sound design by RUBEN NACHTERGAELE
sound recording by POL VANLAER
mixage by GREG SCHEIRLINCKX
animation by LEVI STOOPS
music by EZZY

with the support of:

FLANDERS AUDIOVISUAL FUND
TAX SHELTER OF THE BELGIAN FEDERAL GOVERNMENT

Onbeperkt

Mixage voor documentaire van Laura Zuallaert

In ‘Onbeperkt’ schetst Laura Zuallaert in opdracht van GTB vijf verhalen over werk als zingever. Anna, Alain, Kevin, Marie-Ange en Ward laten hun werk, hun dagelijkse leven en hun kwetsbaarheden zien.
Laura Zuallaert is een talentvolle documentairemaker die vooral in het buitenland draait en bouwt aan een oeuvre waarin sociale rechtvaardigheid, ecologie en duurzaamheid terugkerende thema’s zijn.

Vis

Nadat Abel Bos met zijn absurde prent ‘Kip’ in 2016 op het Internationaal Kortfilmfestival Leuven de VAF Wildcard won, studeert hij dit jaar af aan KASK met de wederom prettig gestoorde kortfilm ‘Vis’.

Het verhaal draait rond Bas (Kobe Chielens), die door een extreem zeldzame aandoening langzaamaan verlamd raakt. Hij komt in een ziekenhuis terecht waar hij meteen geconfronteerd wordt met een plaagstoot van de verpleegster. Is het echter een poging tot flirten of is de onfortuinlkijke Bas in een ongewoon hospitaal beland?

Een allegorie voor de inhumane en weinig vertrouwde ziekenhuisatmosfeer.

De ontmoeting met zijn kamergenoten is voor Bas allerminst een geruststelling. Een schitterend acterende Mark Verstraete kruipt in de huid van Fons, die er alles aan doet om zo veel als mogelijk in de watten te worden gelegd door de liefelijke verpleegsters. Samen met het al even gestoorde personage van een voortreffelijke Sien Eggers maakt Fons het Bas niet al te makkelijk om zijn rust te vinden. Ook het team neurologen toont weinig interesse in de gemoedstoestand van Bas. De zeldzaamheid van zijn ziekte doet hun oogjes blinken. Bas wordt als studieobject tentoongesteld en is voor de artsen een reden tot dehumanisatie. Rond de al dan niet flirtende verpleegster blijft de gehele film lang een mysterieuze erotische spanning hangen die op z’n zachtst gezegd ongepast is gezien Bas’ toestand.

De gehele situatie zorgt ervoor dat Bas koortsdromen krijgt. Het ziekenhuis transformeert van een stormachtige horrorarena tot een levend rariteitenkabinet dat de hulpeloze patiënt de stuipen op het lijf jaagt. De scènes waarin Bas’ kamergenoten hun absurde onderonsjes hebben zijn ronduit hilarisch. Het samenspel van Sien Eggers en Mark Verstraete is voedingsbodem voor een krachtige humoristische chemie. Ook de dialogen zijn spitsvondig en het verhaalverloop is allerminst voorspelbaar. Filmmaker Abel Bos slaagt er met zijn team in immer te verrassen en te boeien.

Cast:Kobe Chielens, Sien Eggers , Mark Verstraete, Sanne Samina Hanssen
Scenarist: Abel Bos
Monteur: Michiel Reichwein
Producent: Charlotte Lybaert, Burny Bos, Eefje Smulders, Mijke Roos
Productiehuis: BosBros, Filmschool KASK
Camera: Virgil Leclercq
Muziek: Harry de Wit
Sound Design: Ruben Nachtergaele

Des Paradis #3

Des paradis est :
Une pièce sur le rêve et un peu d’espoir.
Une pièce sur l’existence du paradisiaque, et notre pouvoir de le créer, au quotidien.
Une pièce sur la coopération, la cogestion, sur l’intelligence collective.

un film de Céline Croze – 2018

dancers: Ève Magot, Bastien Lefèvre, Laurie Giordano

sound: Ruben Nachtergaele

Still from afar

Mixage for a film by Eva Vertongen.

Maybe it is because I’m in here, but movies can put me in a trance. For a moment I can get away from myself” – Thomas

I cannot send him any films, but I suggest to take pictures for him of things that move me, of things that he misses, the things that he desires.” – Eva

An audiovisual dialogue between the filmmaker and a convicted sex offender.

We follow a month-long correspondence between a sex offender and the filmmaker. They write about the things that concern them, but they never seem to understand each other. They never agree and they think differently about all the important things. Thomas has been in prison for years now and talks about his love for a little girl. The filmmaker does not know how to relate to his story. How can someone still give value to a life that has devastated other lives? She is afraid that through reading his letters, she unconsciously puts his crime into perspective.

She takes pictures for him of things that amaze her, she sends him glimpses of beauty. Then she asks him of what he dreams and what he misses. He asks her to take pictures of the desert and the biggest trees in the world. She sends him silent landscapes, memories that will never become his. She is afraid that her pictures will never satisfy his expectations.

Els Viane created some nice sounds that evoke for me very well the desire for esthetic qualities that both Eva and Thomas share. In the same time they form spaces where we can process the difficult moral situation that is presented to us. We amed for a very quiet mix, sometimes almost not hearable, subliminal. we played very subtle withe the distance in the 5.1 mix, to create movements of engagement and perspective.

written and directed by: EVA VAN TONGEREN, producer: DE IMAGERIE & ANIMAL TANK, director of photography: CEDRIC VANKERCKHOVEN, sound editor KWINTEN VAN LAETHEM, sound design ELS VIAENE, sound mixer RUBEN NACHTERGAELE, editor FEBE MOENS, color grading VEERLE ZEELMAEKERS, graphics GARAGE64, advice  EVGENIA BRENDES, ROBBRECHT DESMET & LAURENT VAN LANCKER, with the support of: FLANDERS AUDIOVISUAL FUND, TAX SHELTER OF THE BELGIAN FEDERAL GOVERNMENT, DE IMAGERIE, HET BOS

World premiere at the Courtisane Film Festival Ghent (Ghent, Belgium): 29 March 2018
International Film Festival Rotterdam (Rotterdam, Netherlands): 23 January - 3 February 2019
VIDEONALE.17 (Bonn, Germany): 21 February- 14 April 2019
International Short Film Week Regensburg (Regensburg, Germany): 16 - 20 March 2019
DOCVILLE Documentary Film Festival (Leuven, Belgium): 27 March - 4 April 2019
Ann Arbor Film Festival (Michigan, USA) 26 - 31 March 2019
Kortfilm Programma in Het Bos (Antwerpen, Belgium): 24 May 2019
La Guarimba (Calabria, southern Italy): 07 - 11 August 2019
NOFLASH Video Show (New Brunswick, USA): 02 - 05 April 2020 Ibrida Festival (Forlì FC, Italy) : 11 - 13 September 2020

 

ZOOks

sounddesign en foley artist voor feature animatiefilm van Kristoff en Dimitri Leue.

ZOOks is een hedendaags sprookje over mens en natuur. Een sprookje met koningen, goeieriken, slechteriken en jonge helden.

De 13-jarige Robin leeft in een wereld waar de natuur taboe is. Planten zijn vies, vlinders gevaarlijk en het woud is strikt verboden terrein. Het schrikbewind van Koning Ferdinand en zijn Bureau voor Natuurcontrole (het BNC) houdt mens en natuur op veilige afstand van elkaar. Op een dag verdwijnt Robins moeder Marjolein tijdens een missie in het woud. Tegen beter weten in trekt Robin naar het woud, op zoek naar antwoorden. Ze ontmoet er Wolf, een ‘enfant sauvage’. Hij lijkt meer te weten…

Robin : Mona Lahousse
Wolf: Glenn-Scott Peij
Marjolein Waterman: Tine Reymer
Patrick Waterman: Wouter Hendrickx
Valckeneers: Daisy Ip
Koning Ferdinand: Wim Helsen
Koning Alexander: Warre Borgmans
Kowalski: Frank Focketeyn
Duvall: Matteo Simoni
Young Robin: Martha Vercauteren
Young Wolf: Cyril Bielen
Stand-in Robin: June Van Craenenbroeck
Puppet player: Paul Contryn/De Maan
Written & Directed by: Kristoff Leue & Dimitri Leue
Co-Director: Thomas Ceulemans
Animation Director: Wouter Dierickx
Produced by Potemkino
Producers: Peter De Maegd, Kristoff Leue
Executive Producer: Tom Hameeuw
Co-produced by SANCTA, The Fridge, VRT/Ketnet
Associate Producers: Alex Verbaere, David Claikens, Telidja Klaï, Ling Qi
Line Producer:Trui Kempynck
Editors: Jan Hameeuw, Thomas Ceulemans
Music Composer: Jan Borré
Mix: Patrick Hubart @ Sonicville
Sound design / Foley Artist: Ruben Nachtergaele
Script team: Rajesh Shoor, Vincent Bal, Dirk Nielandt, Thomas Ceulemans
Script Advisor: Colin Davis
First Assistant Director: Jan Roos
Casting: Jellie Schippers
Production Manager: Freija Bosmans
Production Assistants: Dorien Pelckmans, Kaya van Dun
Project Mgr Animation: Sun Lixiang, Zhao Qilong
Studio Manager: Tom Brillouet
Assistant to producers: Lize Lefaible
Accountancy: Citizen Cain
Cost Controller: Jeroen Guns
Production Accountant: Tous Comptes Faits
Camera: Koen Van Sande
Ass. Image Director: Yoerie Hostie
On-set DIT: Lennart Querter
Production Designer: Bruno Van Son
Senior Art Director: Joost Jansen
Junior Art Director: Olivier De Groelard
Storyboard Artist: Martijn Andriese
Construction: Manu Siebens
Construction Assistantt: Klaartje Vermeulen
Props Developer: Maxim Sayevitch
Costume Designer: Barbara Delaere
Assistant Costume: Maud Kuypers, Samantha Gunzi, Leen Van den Bogaert
Animal Handlers: Zunneberg Animals
Scientist: Jan Fonteyn
BNC agents: Lucas Dewolf, Karel Tuytschaever, Bartel Jespers, Samuel Vekeman, Pablo Muza, Rodrigo Vissers, Danny Bouman, Gloria Biney, Rasim Assan

ZOOks is een productie van Potemkino, in co-productie met SANCTAThe FridgeVRT/Ketnet.

ZOOks werd gemaakt met de steun van BNP Paribas Fortis Film Finance, VAF/Flanders Film and Media Funds, Screen.Brussels en de Tax Shelter van de Belgische Federale Overheid.

 

To Each His Own Mask

sound design and mix for the artistic documentary film by Tine Guns, produced by Animal Tank

 

We live in times of crises and failing economic systems. No wonder that questions of change are recurrent. Protest culture is having a revival.

Every revolution has its icons. Nowadays, we see the mask show up. Wearing a mask is a carnivalesque strategy. Carnival is a ritual, temporarily dismantling social and political regimes, suspending norms and values. But after this limited period of allowed disorder and change, the order is restored.

So the question arises: does the current wave of protests serve as an illusion of carnival? Or have we forgotten the function of carnival? Have we forgotten that the purpose of the ritual is to remember?

To Each His Own Mask is a challenging artistic documentary by filmmaker and visual artist Tine Guns, linked to her installation Perpetual Moment of Pause that was exhibited at Netwerk Aalst, LhGWR in The Hague and OSTRALE in Dresden.

The sound design proces was an intense collaboration with Tine. She experimented with looping found footage while editing with Karel De Cock. It took some effort and focus to produce extra tracks and sound that delivered the certain drive that we needed. At the same time, the sound shouldn’t get too close to the beautiful music tracks by CHVE  and SYNDROME. A lot of ping-pong work between Tine en me did the job in the end.

written and directed by TINE GUNS, produced by ANIMAL TANK, sound design and mix by RUBEN NACHTERGAELE, music by CHVE & SYNDROME, editor KAREL DE COCK & TINE GUNS, co-produced by ARGOS, CENTRE FOR ART & MEDIA NETWERK / CENTRUM VOOR HEDENDAAGSE KUNST and VZW 10191, with the support of: FLANDERS AUDIOVISUAL FUND, TAX SHELTER OF THE BELGIAN FEDERAL GOVERNMENT, FLANDERS FILM FUNDING

Over Handen / Simon Patoor

Foley, sound design en mix voor de kortfilm ‘Over Handen’, het eindwerk van Simon Patoor.

In Over Handen leven vader en dochter onder één dak. Beiden hebben het lastig te verduren; niet alleen sterft de volledige bijenkolonie van de vader, dochterlief wilt zich daarbovenop loswrikken van de ouderlijke zorg. Regisseur Simon Patoor bewijst een narratief fotografische poëet te zijn en de twee verschillende vormen van verlies waarmee de vader te kampen heeft, maken van hem plots geen vader of imker maar een man met emoties van onmacht. Patoor focust zich daarvoor op de gebrekkige gesprekken en ontwijkende verbale communicatie. Hij maakt de handelingen tussen vader en dochter direct en broos, waardoor ze oprecht ontroeren.

Producer: simon patoor, Cast: Evgenia Brendes, Willy Thomas, DOP: Cedric Vankerckhoven, Editor: Fairuz Ghammam, Lenus Ampen, Music: Jago Moons, Sound design: Ruben Nachtergaele

Daddy went & Daddy did

In the summer of 1916, one million (1.000.000) young men died on The Great War’s Western Front alone, for the sake of zilch (0) gain of terrain, let alone peace. With that dadaistic death toll in mind, the iconic contemporary posters of the British Parliamentary Recruiting Committee leave a particularly bitter taste one century (100 years) later.

‘Daddy Went & Daddy Did’ is a reflection on patriotism, (war) propaganda… and peace. The one minute – and partly animated – short is being realized by SANCTA, following a call to commemorate The First World War by the Flemish Audiovisual Fund, the Flemish Literature Fund, Kinepolis and Canvas and will be shown in theatres and on public television in 2014.

‘Daddy Went & Daddy Did’ is a realization of Kristoff Leue and Thomas Ceulemans – art direction by Joost Jansen, 3D-animation by Cyborn , sound design Ruben Nachtergaele and Benjamin Verdonck in the role of Daddy – based on an original idea by Frank Delmelle.

C.A.P.E. kit

C.a.p.e is een korte performance die je, dankzij de nieuwste ontwikkelingen in omni-directionele cinema, midden in het gefilmde beeld zet en je erin laat rondwandelen. De bezoeker, uitgerust met videobril, trackers, hoofdtelefoon en rugzakcomputer, maakt een immersieve uitstap die hem radicaal weghaalt uit de realiteit en hem in geen tijd transporteert naar een ander oord of belevenis

CREW is een Brussels gezelschap met een lange ervaring in de creatie van experimentele, performatieve producties met immersieve technologie. Bezoekers (immersanten) worden uitgerust met video-brillen, trackers, miniatuur camera, hoofdtelefoon, rugzak en laptop. Videobeelden afkomstig van de hoofd-camera’s, van live streams of van vooraf opgenomen omni-directionele beelden worden gemultiplexed. Onder begeleiding van een assistent worden de immersanten dan geteleporteerd van het ‘hier en nu’, naar het ‘noch hier noch nu’of naar het ‘hier maar niet nu’. Goed getimede audio feedback en tactiele interventies versterken nog het gevoel van immersie en verrijken de ervaring van de immersant.

Het experimentele werk van CREW exploreert het potentieel van de omni-directionele (360°) video. Dit nieuwe medium heeft een uitzonderlijke impact, waarvan de creatieve mogelijkheden nog volop moeten worden onderzocht. De creaties van CREW zijn telkens nieuwe ontdekkingen over hoe immersieve technologie kan gebruikt worden om boeiende nieuwe vormen van live ervaringen te ontwikkelen.De dramaturgische strategieën die door CREW worden ontwikkeld voor performances en installaties, creëren bij de bezoekers alvast een nooit geziene graad van betrokkenheid en intimiteit.”

 

Ik werk hier met twee layers: muziek en ‘geluid’ (foley + SFX). Ze overlappen elkaar eerder dan ze te onderscheiden zijn. Want uiteraard is muziek ook geluid. En in de montage van verschillende ‘geluiden’ komt muzikaliteit van pas: ritme, frequentie, harmonie, modulatie. De muziek construeert de innerlijke verbeeldingswereld van het hoofdpersonage (een klein meisje). Ze maakt deel uit van de dramaturgie via gradaties van emotie, sfeer, intensiteit, dynamiek. De bruitages en SFX brengen de omgevingen, bewoners en texturen tot leven. Ze begeleiden de actie en het parcours dat de immersant fysiek en mentaal aflegt. Zo werkt de audio samen met het beeld in de totaalervaring die de immersant helemaal onderdompelt in de nu-ervaring. Ik probeerde zowel met muziek als SFX de verbeelding te triggeren zonder ze compleet hermetisch in te vullen en dicht te plamuren.

credits   C.A.P.E KIT

Chantalla Pleiter, concept& regie
Koen Goossens,performance technologie
Michael Yallop, stagiair technologie
Ruben Nachtergaele, sound design
Vicky Vermoezen, productieleiding
C.A.P.E KIT komt tot stand met de steun van STORMOPKOMST.

credits CREW

Eric Joris, artistiek directeur
Vincent Jacobs, technologische leiding
Vicky Vermoezen, productie en zakelijke leiding
Hilde Teuchies, algemene leiding

Ben Mira

Yacine Talabi studeerde in 2010 af met zijn masterproject Ben Mira in de afdeling animatiefilm van Kask in Gent. Ik werkte nauw met hem samen in een lange ping-pong-werkperiode om geluid en beeld te integreren. Zo konden we tempo en dynamiek van de verschillende ervaringsniveau’s samen ontwikkelen. De waanzin van het hoofdpersonage nodigde uit om het geluid expressionistisch aan te pakken.

De film is ondertussen, twee jaar later, geïntegreerd als permanente installatie in één van de ‘geheugenkokers’ op de site van C-mine Experience in Genk, een belevingsparcours ontworpen door Nu-architecten.

Pascalle Platel over ‘Ben Mira’, de animatiefilm van Yacine Talabi, op ‘het Nieuwsblad.be’ :

 ” Ik ben de enige vrouw die iets geschreven heeft voor de geheugenkokers van C-mine expeditie en ik wilde het vrouwelijke perspectief binnenbrengen in die mannelijke mijnwereld. Dat kan ik ook het best. Ik moet mezelf altijd kunnen herkennen. Mijn verhaal speelt zich af in het hoofd van de vrouw, Yasmine Ben Mira. Door haar immense verdriet verzint ze een soort zoon en bedenkt ze hoe ze de heilige Barbara om raad vraagt over hem. Ze beschrijft de jongen alsof hij zot is, maar eigenlijk is ze zelf zot. Met zo’n ingang in het verhaal kon ik me vereenzelvigen. Ik sprak de tekst van de vrouw in; mijn zus Brigitte sprak de heilige Barbara in. Onze stemmen liggen heel dicht bij elkaar. Yacine Talabi, een student animatiefilm, heeft de vrouw getekend met gekleurd zand en liet die tekening bewegen en evolueren op film. Heel schoon. Ook de aparte geluiden dragen bij tot de totaalervaring. Elke keer dat ik op C-mine kom word ik overweldigd door de unieke sfeer en monumentale gebouwen. Daarom is het misschien goed dat je je in de kokers even kunt isoleren. Je ziet er telkens ander werk. Het is een serieuze boterham, maar uniek en absoluut de moeite, vind ik.”

 

script: Pascale Platel, image: Yacine Talabi,  original music, dialogue editing & sound design: Ruben Nachtergaele

The Graveyard / Filip Berte

'The graveyard / cities on the edge’, is een tentoonstelling van Filip Berte in het STAM, Gent. De installatie is een ensemble van audiovisuele werken: 4 films, 8 veldopnameboxen met stills uit de films en een 5.1 surround sound installatie in openlucht. Het is het resultaat van mijn samenwerking met Filip Berte binnen zijn project ‘EUTOPIA'.

De tuin rondom het Huis van Eutopia wordt ingericht als begraafplaats. Met The Graveyard dringt Filip Berte binnen in de geografische marges rond Europa en gaat hij op zoek naar de sociale marges binnen de actuele samenlevingen. Hiervoor bezocht hij vier steden. Drie daarvan bevinden zich in de rafelranden van de Europese Unie: Tbilisi (Georgië), Chişinău (Moldavië) en Melilla (Spaanse enclave in Marokko). De vierde stad is Brussel, als symbolische aankomstplek van diegenen die de marge willen inruilen voor het centrum van Europa. Berte observeert outsiders: daklozen, asielzoekers, migranten en vluchtelingen.
Het resultaat van Bertes parcours in de marge zijn vier indringende films, persoonlijke portretten van de vier steden die hij bezocht. Voor deze films werkte Filip Berte samen met geluidskunstenaar Ruben Nachtergaele, die hem op zijn reizen vergezelde en ‘field recordings’ transformeerde tot soundtracks voor de films.
De installatie The Graveyard bestaat uit vier besloten kijkkamers waar het publiek telkens één film tot zich kan nemen.
Tijdens hun reizen postten Berte en Nachtergaele regelmatig foto’s, korte films, geluid, tekeningen, interviews en gedachten op de The Graveyard-blog.

 

[ENG]

” With his project entitled The Graveyard visual artist and architect Filip Berte penetrates Europe’s geographic margins and explores the social margins of present-day communities. He did this by visiting four cities, three of them located on the fringes of the European Union: Tbilisi (Georgia), Chişinău (Moldova) and Melilla (Spanish enclave in Morocco). The fourth city is Brussels, a symbolic place of arrival for those looking to swap the margins of Europe for its centre. Berte observes outsiders: the homeless, asylum seekers, migrants and refugees. Four penetrating films, one relating to each city visited, will be shown in four separate rooms in STAM’s Bijloke convent. Together these personal portraits of cities form The Graveyard installation. Berte worked on the films with sound artist Ruben Nachtergaele, who accompanied him on his travels and turned field recordings into soundtracks for the films.”

” The garden around the House of Eutopia is laid out like a graveyard. In The Graveyard Filip Berte enters into the geographical margins around Europe and seeks out the social margins in present-day societies. Countries on the fringes of the European Union are conceived of as collective outsiders. Such socially vulnerable groups as the homeless, illegal immigrants, asylum-seekers, refugees and suchlike represent Europe’s individual outsiders.The artistic aim of The Graveyard is to reverse this outsider position to form a state of inclusion, looking for creative ways of dealing with life within the margins. In other words, The Graveyard is intended as a waiting zone where these ‘margins’ can engage in self-reflection and where their hopeful aspirations can take shape; it is the place of transition from a state of exclusion or social segregation to integration and citizenship.”

concept, ontwerp, film en montage: Filip Berte, music & sound design: Ruben Nachtergaele - productie: CAMPO - co-productie: Treaty of Utrecht, European Cultural Foundation, deBuren, Kunstenfestivaldesarts
with the support of: Maison de la Culture Amiens, Nicosia Municipal Arts Centre
thanks to: Hanssens Houthandel, SECONDroom

Laundrygarden

A beatifull day in our garden. Being a part-time houseman at that time I was hanging up the laundry in my garden. I had a camera from a friend on a tripod standing in the kitchen. So I started filming in between the hanging.

And then, suddenly, my daughter Ayco started dancing quite extraordinary.
The soundtrack contains processed guitar, voices and recording-artefact-noises evoking a calm atmosphere, a little bit magic, kinda slow and dreamy..

 

Image and soundtrack: Ruben Nachtergaele, editing, Olivier Provost.

This video was part of the dansecamdanse dance video festival selection in 2009 in Ghent, Belgium; and the of Festival Internacional Videodanza UARCIS in 2010 in Santiago, Chile.

The End

for Gregg Smiths video installation work ‘the End’, I did the ADR and re-recording mix, during a residency in the FLACC workspace in Genk (B)

“The closure of the mines in the Flemish town of Genk in the east of Belgium in the 1980’s and 90’s remains an emotional subject for many the town’s residents. As a means to break the solidarity of the mine employees during the period of retrenchments, the political strategy was to offer a diverse range of severance packages relative to each individual’s situation. The strategy succeeded in playing off the employees against one another, with lasting consequnces for their personal and social lives.

Two men circulate around an office space in an otherwise derelict building. They are engaged in what seems to be the auditing of a company which has folded. They talk quietly whilst sorting through papers, calculating figures, making notes. Beneath their banal interactions linger glimpses of an intreague which menaces both their lives. The issue of taking a stand or remaining silent is a path both men need negotiate on their own terms. Operating in such close proximity to each other over an extended period, they have developed a kind of intimacy, both tender and manipulative.”

The film is shot on a constructed set and in an abandoned coal mine in Genk, Belgium.

With Christophe Coning and Gregg Smith

Produced by FLACC, Casino Modern, Genk, Belgium, and La Maison des arts Georges Pompidou (Cajarc) and Les Abbatoirs (Toulouse), 2006. Developed during a residency at Maisons Daura.