Drift / AARDE

In DRIFT laten vier kunstenaars (Peter Aers, Maria Lucia Cruz Correia, Gosie Vervloessem, Ruben Nachtergaele) je op vier verschillende tijdstippen in het jaar ervaren hoe zij omgaan met de gevolgen van klimaatverandering. Ieder vertrekken ze vanuit een ander natuurelement (lucht, water, vuur, aarde) en het symbolisch verwante bewustzijnsveld (denken, voelen, doen, ervaren) om zo heel uiteenlopende perspectieven op onze sterk veranderende leefomgeving te verkennen.

Ik begeleide de vierde sessie in de reeks met een focus op luisteren, stilte en helende klank. In deze sessie van Drift / Aarde maken we, door intensief te luisteren, verbinding met de natuur vlakbij in de stad, met de materie en de wezens om ons heen. Daardoor kunnen we onszelf makkelijker positioneren in dat ecosysteem en ons ertoe verhouden.

In oktober 2019 komen we met een groep luisteravonturiers samen in een zaaltje in Gent. We starten de sessie met een reset. Ik maakte een DIY-chapaka, een rammelaar gemaakt met de afgevallen bladeren van mijn kamerplant (Areca palm). Hiermee schud ik de lading van de voorbije dag weg en creëer ik ruimte voor de nieuwe ervaring die volgt. Een soort reset door rammelen dus. Ik activeer en noteer hiermee ook de fysieke ruimte rond ons: de lucht, de kamer.

Sonic meditation

Als opwarming en om ‘diep luisteren’ te activeren, vraag ik iedereen om in een cirkel te gaan liggen met het hoofd naar het centrum. We doen een geluidsmeditatie (Deep listening Sonic meditation) van componist Pauline Oliveros: AARDE: voelen / luisteren / klinken. [1

Soundwalk

We starten een stiltewandeling van 40 minuten in De Prettige Wildernis, een park vlak bij mij thuis. We hebben geen strak programma af te werken, we openen ons voor wat zich aandient. Ook al zijn dat gedachten of gepieker. Langzaam slijt het mentale weg. Onderweg sprokkelen we materialen voor de geluidsmassage straks.

klankmassage

We brengen het landschap mee naar binnen via de verzamelde takjes, aarde, stenen en bladeren. We zullen nu de materie verklanken naar het innerlijke. Ik vraag aan de deelnemers om subtiele lagen op te zoeken, om te spelen. We gaan wrijven, draaien, tonen ontdekken, dynamieken exploreren. We zoeken geen spektakel, maar eerder de finesse van de kleine prikkel. Onderzoek het materiaal, ga in interactie met je handen. De intuïtie mag het overnemen van de gestuurde actie. Klank zit dichtbij de ziel, waar taal soms een mentale barrière kan opwerpen. We duiken in de materie en laten texturen spreken. Ik vraag om aandacht en respect voor de luisterende en niet alleen voor je eigen acties. Je moet niets steeds actief zijn om iets te laten gebeuren. Pauzeren is even belangrijk als de actie zelf. De stilte. Een kwaliteit die in het Japans omschreven wordt als ‘Ma’.

Het is geweldig om volwassenen op deze manier te zien spelen en experimenteren. Waar alles het eerste half uur nog enigszins bedaard gebeurt, ontstaat er na enkele rondes een losse sfeer met ruimte voor improvisatie.

-

We besluiten dat dit een ideale manier is om vrijdagavond door te brengen met enkele geluidsavonturiers. Ik zelf ben vooral blij om te zien hoe we vanuit een kunstenpraktijk mensen kunnen zichzelf laten heruitvinden.

De dag er op zit er een kaartje in de bus:

We willen je graag bedanken met deze wilde postkaart voor de workshop van gisteren. Het luisteren naar de natuur, naar onze omgeving, naar elkaar. Daar werden we stil van. Ontroerd. Bedankt voor dat moment.